15 DE MAIO: DÍA INTERNACIONAL DA FAMILIA.

Siii, o 20 de setembro de 1993 a Asemblea Xeral das Nacións Unidas decidiu que cada 15 de maio se celebraría o “Día Internacional da Familia”.

Sen lugar a dúbidas, a familia convértese nun elemento importante nas nosas vidas, pois constitúe o primeiro grupo social ao que pertencemos e nela establecemos a nosa base afectiva e cultural e adquirimos os valores e normas vixentes no contorno socializador inmediato.

Hoxe en día, existe unha ampla diversidade de estruturas familiares, por iso, nas asembleas, tentamos fomentar o respecto e valoración da propia familia; ademais, procuramos achegarnos aos distintos tipos de familias. Porén, xa ao principio de curso, acordamos celebrar este día no canto do Día do Pai e da Nai, para deste xeito dar resposta a unha sociedade plural e cambiante onde coexisten en igualdade de oportunidades diferentes modelos familiares.

Claro que si!... as persoas que viven connosco na casa son a nosa familia, tamén as madriñas e padriños, os primos e primas, incluso algún ata engadiu aos seus amigos e amigas, pero non, por moito que os queiramos, os amigos e amigas non son da nosa familia, pero... como si o foran!

Falamos das madriñas e padriños, dos nosos primos e primas,... ata dos avós e avoas que tanto tantísimo nos querem e consenten…

De todo isto, deixamos testemuña nuns debuxos onde logramos uns esquemas corporais máis ou menos completos diferenciando cabeza, tronco e extremidades, engadindo novos detalles que ás veces pasamos por alto como os lentes, zapatos de tacón e pendentes... e mesmo a barba!... Quedaron uns debuxos con taaanto amor!...

Estas actividades, culminaron hoxe co agasallo para as nosas familias; un agasallo que fomos elaborando sen decatarnos no que verdadeiramente estabamos a traballar...

En primeiro lugar, comezamos pintando con cera de cor vermella cadanseu triángulo sen saírnos do contorno…o espazo era pequeno dabondo!

Xa logo, picamos co punzón e coa táboa de picado pola liña negra do triángulo máis pequeno, amodo, con paciencia...

Tamén escribimos un pequeno texto a partir do noso nome. Tiñan que ser letras medianas, -máis ben tirando a grandes-, para que se viran no fondo vermello, pero estamos tan acostumados ás letras medianas que custounos un chisquiño cambiar o “chip”...

E para rematar... estampamos a nosa man impregnada en témpera de cor verde no centro do triángulo e... rápido lavarse!

Aha!... Un sinal de cor?... vermella! E forma?... de triángulo!...

O resultado?... Un sinal de tráfico do máis especial, non se trata dun sinal de tráfico calquera, senón do noso sinal que coidamos que mamá, papá, os avós, padriño, madriña… penduren no coche para non esquecer nunca que os queremos... “hasta el infinito y más allá”.

Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!