Bienvenido

COMEZAMOS UN ANINOVO: FELIZ 2011!!!

viernes, 31 de diciembre de 2010


QUEREMOS UN MUNDO DE CARAMELO...

sábado, 25 de diciembre de 2010

Neste día tan especial, gustaríame desexar a todos cos que compartín un sorriso, unha bágoa, un soño ou simplemente un momento da vida e deixástedes unha pegada en min; que nunca vos falte un soño polo que loitar, un proxecto que realizar, algo que aprender, un lugar onde ir e alguén a quen querer.

Deséxovos un BO NADAL e un PRÓSPERO ANINOVO 2011 no que todos os vosos soños e desexos se convirtan en “verdad verdadera”.

Pola nosa parte, aquí vos desexamos o noso desexo, un desexo mooooi dulce en forma de bastóns de caramelo:


QUEREMOS UN MUNDO DE CARAMELO

ONDE TODO SAIBA MELLOR!



Un saúdo con sabor a caramelo de fresa e a regaliz e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

MIAAAAAU!...

jueves, 23 de diciembre de 2010

Por fin, por fin chegou o día do Festival de Nadal, un día que estivo cargado de anécdotas e situacións que fixeron que se convertera, un curso máis, nun Festival máxico e especial.

Este curso preparamos a performance titulada “Recuerdos” do musical CATS; unha actuación cun nivel de dificultade alto: cambios de posición no escenario, figuras acrobáticas no chan, equilibrios, partes coreográficas partidas… Vamos, un exercicio de memoria coreográfica total!

Sen lugar a dúbidas, esta canción, ao igual ca que preparamos cando tiñamos 3 e 4 anos, formarán parte dos RECORDOS da nosa infancia, uns RECORDOS que nos ensinaron que con traballo, constancia, ganas e ilusión podemos converternos nuns bailaríns con sentimento, nuns bailaríns que con cada movemento logran emocionar a un público que, curso tras curso, amósase cada vez máis entregado convertendo estes momentos en RECORDOS inesquecibles... mil millóns de grazas familias por estar cada curso ao noso carón!

Agora, despois dun trimestre cargado de traballo, actividade e aprendizaxes, chegan as vacacións: BO NADAL!

O MÉRCORES SEREMOS... SÚPER-STARS!

domingo, 19 de diciembre de 2010

Si, si, o Festi xa está aquí!...

Estamos súper-nerviosos e ilusionados, contando os días para que chegue o mércores e resolver, como cada curso, o noso pequeno-gran segredo.

Desta vez agardamos que a nosa actuación vos resulte máis especial ca nunca. A verdade é que estamos traballando como auténticos profesionais, así que: dedos cruzados e facédenos sentir os vosos aplausos!

Xa o sabedes, o vindeiro MÉRCORES 22 de DECEMBRO, agardámosvos no "Festival de Nadal"...














NON PODEDES FALTAR!!!

UN AGASALLO DIFERENTE...

sábado, 18 de diciembre de 2010

“O día do aniversario, Marcel invitou a Tristán a merendar na súa casa.
- Felicidades! - dixo Tristán ao ver ao seu amigo, e deulle un pequeno paquete.
Marcel abriu o agasallo e preguntou: - Isto que é?
- Sobroume das cortinas da cociña - explicou Tristán.
- Gústache?
- Prefería mellor unha buxaina pero...”

Extracto do conto: Un agasallo diferente. Edit. Kalandraka.

Estas semanas celebramos os derradeiros aniversarios do ano, o daqueles nenos e nenas que se atopaban na tarta de 4 anos. Por iso, ao longo desta semana estivemos traballando o conto: Un agasallo diferente (Edit. Kalandraka); unha historia fascinante na que aprendemos a apreciar o valor das cousas pequenas; algo que resulta especialmente significativo nestas datas que tanto se prestan ao consumismo excesivo.
Sen lugar a dúbidas, unha semana moi completa: realización das últimas activades impresas, desenvolvemento do proxecto de investigación no que participamos, ensaios, nervios... e mil millóns de actividades, sentimentos e emocións que marcaron un ritmo cotiá case frenético.
Asemade, elaboramos a portada do archivador; unha portada, en certa medida, cunha carga nostálxica importante, xa que este será o último Nadal que pasaremos no cole co mandilón... Así que, intentamos plasmar cal é para todos nos o mellor agasallo. Queredes saber cal é?, pois velaí tedes a resposta!...

Por se todo isto fose pouco, esta mini-semana que comeza o luns, as sorpresas, os nervios e a ilusión, seguirán marcando o ritmo da nosa aula, así que seguide moi atentos ao blog.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

RUDOLF OU RODOLFO, PROFE?...

viernes, 3 de diciembre de 2010

Como pasa o tempo!... xa estamos en decembro a piques de rematar o 1º trimestre.
Este mes é moi especial xa que trae consigo variadas e divertidas sorpresas que agardamos durante todo o ano e que, dado o cúmulo de experiencias que suscitan, atópanse moi presentes nas nosas conversas do resto do curso: a lectura de contos de Nadal, os últimos aniversarios do ano -tranquilos que cada vez falta menos-, os ensaios do Festival e o “Calendario de Adviento”.
Así pois, o mércores 1 de decembro o profe trouxo, tal e como prometera, o tan agardado: “Calendario de Adviento”.
Cada mañá, abrimos a portiña do día correspondente e, o súper-encargado/a, come a chocolatina tras descubrir o debuxo que se agocha en cada unha das súas ventás... delicioooosas!
No “Calendario de Adviento”, aparece unha ilustración de Papa Noel no seu trineo co seu saco repleto de agasallos. Como non podía ser doutro xeito, do trineo tiran os seus compañeiros fieis: os renos.
Xa sabedes que non se nos escapa ningún detalle e rapidamente observamos que o reno que ía en primeiro lugar na fila, Rodolfo ou Rudolf, non tiña o nariz de cor vermella para a guiar a Papa Noel nesa noite na que reparte ilusión polas casas de todos os nenos e nenas do mundo. A solución non se fixo esperar, e o profe, decidiu coller un dos seus rotuladores e pintarlle o nariz de cor vermella. Boa idea, quedou sensacional!


Esta rutina cotiá, un curso máis, proporciona distintas situacións de ensinanza-aprendizaxe que non deixamos escapar, pois ademais de realizar actividades relacionadas coa lóxica-matemática tales como contar, sumar, restar, identificar o número do día no que nos atopamos… propicia multitude de conversacións sobre esta data que tan máxica e especial resulta para nos.
Asemade, o súper-encargado/a de cada día, gorro de Papa Noel incorporado, ademais de escribir en letra maiúscula ou minúscula as palabras que vai indicando o profe e que, na medida do posible, están vencelladas co centro de interese que estamos traballando, agora tamén escribe aquilo que non debería faltar na súa árbore na noite de Papa Noel ou dos Reis Magos, pois pronto, moi pronto, escribiremos a carta...



Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

ESCULPINDO EMOCIÓNS!

viernes, 26 de noviembre de 2010

Este curso, participaremos de maneira activa no desenvolvemento dun proxecto de investigación didáctico e pedagóxico de carácter teórico-práctico no que investigaremos aspectos vencellados co mundo da ARTE e das EMOCIÓNS.
Estes dous alicerces non os trataremos de maneira illada ou parcelada, senón que a posta en práctica do proxecto enfocarase de tal maneira que ambas se traballen baixo o prisma da complementariedade.

No que respecta á intelixencia emocional, destacar que as emocións acompáñannos ao longo de toda a nosa vida, así que é importante aprender a aceptalas sen esixencias, sen culpabilizarnos, intentando comprendelas e identificando a súa orixe.
Ademais, a través do traballo das emocións, propiciarase a consabida adquisición de aprendizaxes orientadas ao coñecemento, valoración e control do noso corpo, de cales son as súas posibilidades e limitacións de acción, da capacidade para utilizar con certa autonomía os recursos dispoñibles...etc

Por outro lado, e tendo en conta o outro alicerce sobre o que se sustenta o traballo de investigación: o mundo da arte, a través do estudo de distintas obras escultóricas -tanto autóctonas como internacionais- tentaremos, non só, ser conscientes de cales son os nosos sentimentos, pensamentos e emocións, senón que ademais, comprobaremos se somos capaces de expresalos a través das distintas formas de comunicación e representación que temos ao noso alcance: linguaxe gráfica, verbal, matemática, musical, corporal e, especialmente a plástica.
Así pois, empregaremos a Expresión Plástica como un medio e non coma un fin, para desta maneira, contribuir a ser cada vez máis autónomos nas nosas actividades habituais, adquirindo seguridade afectiva, emocional e persoal, e desenvolvendo as nosas capacidades de iniciativa e confianza en nós mesmos.

Para traballar todos estes aspectos, participaremos na posta en práctica de diferentes actividades metodolóxicas de aprendizaxe, empregando recursos didácticos deseñados para tal efecto.
As secuencias de aprendizaxe tomarán como punto de partida as celebracións que se suceden no calendario escolar, traballando en cada momento aquel sentimento que se da en maior grao en cada data de especial significatividade e establecendo relacións con obras escultóricas -de todos os tempos e de diferentes culturas- que, dalgunha maneira, transmitan ao espectador esa sensación ou sentimento, axudando a contribuir ao desenvolvemento da competencia cultural e artística.

Buff, sen lugar a dúbidas, a posta en marcha deste proxecto titulado: “Esculpindo emocións!” convértese nunha proposta de traballo que pode resultar un tanto ambiciosa; pero non temos de que preocuparnos, xa que contaremos coa axuda e participación dos nenos e nenas de Patricia, Mary, Alicia, Carmen, María e Lourdes, nenos e nenas doutros coles que, ao igual que nós, están entusiasmados coa idea.
Ah!!... Esquecíamonos; podemos contar tamén convosco?...

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

UN MAGOSTO DIFERENTE...

viernes, 19 de noviembre de 2010

Pois si, hoxe tivemos un magosto diferente, pero ollo, isto de diferente non implica, nin moito menos, que fose aburrido, xa que a pesar de que a choiva non quixera perderse a nosa festa e fixo acto de presenza ao longo da mañá, pasámolo fenomenal!
Foi unha semana "complicada", con moitos traspés e cun ritmo de traballo frouxo se temos en conta o de outras semanas, e é que xa sabedes que para nós calquera novidade que aconteza no cole afectános dunha sobremaneira, non vos podedes facer unha idea ata que punto.
En primeiro lugar, moi nerviosos, ilusionados, hiper-excitados... e todo o que poidades imaxinar elevado á máxima potencia, o profe foinos chamando para poñer a gorra-viseira elaborada ao longo destes días, por certo, un dos modelos máis comentados polo resto de profes do cole, quedaron abraiados do ben que debuxabamos... Estabamos moi moi guapos; e o profe?... Tamén!!!


Xa na asemblea levamos a cabo as rutinas de entrada: elección da súper-encargada, fichaxe de ausencias e presenzas, constatación do tempo atmosférico -hoxe Sandra tívoo doado... choiva!-, actividades de cálculo, de lecto-escritura... e conversas vinculadas co día de hoxe: o outono e os cambios que trae consigo no contorno natural e na vida das persoas.
Deste modo, aproveitamos as estupendas cestas que moitos dos nosos compañeiros e compañeiras trouxeron e que nos permitiron comprobar de primeira man algunha das súas propiedades en canto a cor, tamaño, textura... e que suscitaron curiosas e ocurrentes situacións. Todavía non entendemos como os tomates eran de cor laranxa. Estaban “caducados”, profe!

Logo, chegou o momento de ir pasando polas distintas estacións nas que se atopaban os xogos organizados, pero claro, a choiva, mudou un tanto a organización prevista -ti non estabas invitadaaaaaaa!!!- e, en lugar de realizar os xogos nos patios exteriores do centro, habilitáronse distintas dependencias de ambos pabillóns para disfrutar alí do tragacastañas -menuda puntería-, da culler e castaña -as caras de velocidade... o mellor!-, das carreiras de sacos -non faltaron os tropezóns e as caídas-, do magosto de cores -aquí deixamos a gorxa animando aos do noso equipo- e de coellos ao tobo -ao pandeiro quédalle pouco se seguimos dándolle con tanta forza-.
Xa na clase, máis tranquilos collimos as mochilas para merendar coma se dun día máis se tratase, pero... e as castañas?, onde estaban as castañas? O profe explicounos que estaban a piques de rematar de asalas e o cheiro que había no pabillón norte cando acudimos aos xogos o dicía todo, como ulía...

Mentres tanto, aproveitamos un anaco de tempo para realizar actividades de lecto-escritura coñecendo á Señora da Montaña, o M, e o que lle acontecera nun dos seus paseos polo bosque do País das Letras. Quedaramos intrigados e especialmente interesados na resolución da desaparición das súas fillas, as xemelgas N-Ñ...

E xa por fin, os nosos cestos coas castañas, unhas castañas que moitos de nos nin probamos porque como somos moi coitados, decidimos levarllas ás nosas mamás. E os papás?... Uff, eee, pois ninguén se lembrou deles, así que non comerán castañas.
Finalmente, un momento reservado para a expansión vital e a catarse; e a ritmo das nosas cancións preferidas movimos o esquelete con máis ou menos acerto, xa que claro, coma sempre, hai a quen lle gusta dar a nota e aproveitase para facer das súas:
foi súper-divertido!!!
Sen lugar a dúbidas, un día especial, pero...
as fichas?, cando facemos fichas profe???...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

SI, SI, SI..., O OUTONO XA ESTÁ AQUÍ!

viernes, 12 de noviembre de 2010

Sabedes que para o vindeiro venres celebraremos no cole o magosto?... O próximo venres disfrutaremos, un curso máis, do magosto que os profes do noso cole están preparando para celebrar a data na que nos atopamos. Será un día intenso no que todos e todas participaremos, moi merecidamente, nos diversos xogos que se organizarán no patio e que tantas situacións divertidas propiciaron xa outros anos: o tragacastañas, o magosto de cores, as carreiras de sacos... seguro que non falta un!
Ao longo desta semana, realizamos diferentes actividades cuxo eixo motivador foi o outono, o centro de interese que estamos a traballar dende fai algúns días.

Así, coa axuda da nosa mascota, a abella Pepa, observamos os cambios producidos nas árbores, o colorido das súas follas, como pouquiño a pouco aparecen novos fenómenos atmosféricos que o encargado constata e rexistra no panel do tempo e que nos obrigan a cambiar a nosa forma de vestir e a empregar os obxectos apropiados a estas novas condicións climáticas: o paraugas, chuvasqueiro, chaqueta, botas de auga...
Asemade, tamén coñecimos algúns dos froitos representativos do outono: castañas, noces, abelás, améndoas, uvas, mazás, laranxas, peras... unha actividade que non fixo máis que lembrarnos da necesidade de comer froita debido aos beneficios que nos suministra para a saúde, aportándonos vitaminas e axudándonos a estar sans e a previr enfermidades... están riquíiiiiiiisimos!!!
A partir desta semana, ademais, organizarase en cada un dos pavillóns do cole, sendas exposicións de froitos do outono que nos permitirán comprobar de primeira man as súas calidades en canto á textura (liso-rugoso), así como tamén verificar se sabemos clasificar estes froitos en secos e carnosos. Para levar a cabo esta exposición contamos convosco. Unha vez máis... mil millóns de grazas!
Pero sen dúbida, as actividades que máis nos gustaron foron a elaboración do cesto que empregaremos o venres para as castañas e a gorra-viseira que, aínda que non nos fará moita falta, por iso do pouco que se deixa ver o sol ultimamente por Rianxo, estamos contando os días para lucila.
Nesta ocasión, ao ter xa 5 anos, optamos por elaborar un modelo único e personalizado e, lonxe de decorala coa castaña un curso máis, desta vez optamos por outro deseño: un debuxo do outono.
Cada un de nós, no espazo delimitado para tal efecto, plasmou o seu concepto de outono: non faltan as árbores ás que se lles caen as follas de cor marrón e amarela, os cogumelos, os paraugas e choiva, moita, moita choiva...
Para ver os cestos das castañas teredes que agardar ata o venres porque durante esta semana ultimaremos os derradeiros detalles; en cambio, o resultado dos debuxos das viseiras, velaí van...


Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

MOCHILAS VIAXEIRAS...

viernes, 5 de noviembre de 2010

A partir do martes da próxima semana, introduciremos unha nova rutina que contará cunha periodicidade semanal. Xa están aquí de novo as “Mochilas Viaxeiras”!
A actividade da “Mochila Viaxeira”, está pensada para que, dende a biblioteca escolar, se leve a cabo unha actividade que vos implique, unha vez máis, ás familias nunha dinámica coa que se pretende unha colaboración na formación de lectores novos.
Así, nesta proposta de traballo contaredes cun papel importante ao servir de guías no correcto uso dos materiais e na aportación persoal ao “Caderno de Viaxe”.
Trátase dunha actividade totalmente voluntaria que consiste en que durante unha semana (de martes a martes) -isto di o profe que é moi importante que o teñades en conta para, deste xeito, non dilatar demasiado a actividade no tempo- cada un de nós, elexido segundo a orde do panel de fichaxe de ausencias e presenzas, levará a “Mochila Viaxeira” para a súa casa. Nela, atópanse o “Caderno de Viaxe” e diferentes materiais educativos relacionados coa lectura.
Durante esa semana na que a “Mochila Viaxeira” permaneza en cada unha das casas, podremos visualizar, manipular, interpretar, ler... os materiais que nela se atopan; ademáis, cada familia deberá consensuar unha temática determinada para que sexamos nós os encargados de plasmala no “Caderno de Viaxe”.
No “Caderno Viaxeiro”, non teremos límite de follas, e as temáticas que se poden abordar son múltiples...
imaxinación ao poder!
Entre algunhas posibles ideas: textos de tradición oral (adiviñas, contos, lendas, retahílas, trabalinguas, cancións populares…), cartas, poesías, redaccións, debuxos, impresións e actividades levadas a cabo cos materiais da “Mochila Viaxeira” etc... todas elas servirannos de base para a asemblea matinal de cada martes.
Para que esta proposta de traballo se convirta nunha realidade que repercuta positivamente no noso proceso de ensinanza-aprendizaxe, resulta indispensable que sexamos nós os encargados de plasmar a temática no “Caderno de Viaxe”. De pouco ou nada serve unha folla estupenda e marabillosa da que pouco ou nada sabemos, debedes facernos partícipes e converternos nos verdadeiros protagonistas da actividade, do contrario a proposta de traballo carece de sentido.
O mércores, na asemblea matinal, o profe ensinounos os materiais que se atopan na “Mochila Viaxeira” e descubrimos moi ilusionados que non eran os mesmos que os do curso pasado... que guay!
Os materiais que levaremos na “Mochila Viaxeira” da nosa clase este curso serán:
  • Busca los animales de la Tierra. Edit. Susaeta.
  • Descubramos los castillos. Colección ¿qué?, ¿cómo?, ¿por qué?. Edit. Elfos.
  • Las brujas. Colección Leo y Veo. Edit. Susaeta.
  • O dragón voador. Colección Don Quixote e Breogán.
  • CD de Planeta Hoobs. La aventura de aprender. Deportes.
  • CD de Un País de Cuentos. Los hermanos Grimm. Mesita ponte. Juan el fiel.
  • CD interactivo. Three in a tree. Edit. Oxford.

Nembargantes, si repetiremos co mesmo “Caderno de Viaxe”, e ao longo desta semana repasamos brevemente algunhas das páxinas realizadas cando estabamos en 4 anos.
Resultou curioso comprobar como a gran maioría lembraba, máis ou menos, a quen pertencía cada aportación, quen nos axudara na casa ou mesmo o título dalgún dos materiais que se atopan na “Mochila Viaxeira”.
Así que xa sabedes: ese conto que tanto nos gusta, ese libro de poemas que contén palabras fermosas, esas imaxes que tanto nos abraian, eses DVD´s que fan bailar ás pedras, unha película de debuxos animados, un libro que aborda aspectos relacionados cos temas que andamos a traballar… viaxarán connosco ata as nosas casas a partir do próximo martes.
Un saúdo “cos brazos abertos como as páxinas dun libro” e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

TERRORIFICAMENTE DIVERTIDO...

viernes, 29 de octubre de 2010

“Tumba por alí, tumba por alá, tumba, tumba, ja ja ja!!!” Por fin chegou o día de hoxe: o venres, día da semana no que celebramos no cole a festa do Samaín que noutros sitios lle chaman Halloween.
Como sabedes, curso tras curso, esta celebración marcou e segue marcando un momento importante do curso que, xunto a outros que vos iremos comentando no blog a medida que vaia avanzando o calendario, suscita unha gran variedade de actividades coas que, dende un punto de vista lúdico, traballamos e consolidamos aspectos vitais no noso proceso de aprendizaxe.
Así pois, xa dende o luns comezaron a chegar as primeiras cabazas decoradas coa axuda das nosas familias. Había cabazas de todos os tipos e para todos os gustos: vampiros, vaqueiros, princesas, morcegos, bolboretas, personaxes dos nosos contos favoritos...
a exposición quedou sensacional!
Cada día, nas asembleas matinais explicabamos cal foi o seu proceso de elaboración e quen nos axudou a facela: primeiro había que baleirarlles as pepitas que contiñan, algo moi sinxelo ao que axudamos nas nosas casas.
Logo, viña o máis complicado, e dado o perigoso deste paso todos e todas deixámollo ás nosas familias, había que facer os ollos, a boca e o nariz para darlle vida á nosa cabaza.
Por último, o paso máis divertido e creativo: poñer os complementos á cabaza de tal xeito que lle deran un aspecto do máis arrepiante e o certo é que as que tiñan luz dentro quedaron...
terrorificamente divertidas!
O xoves, fíxose, para as famlias, unha xornada de portas abertas para ver as exposicións de cada un dos corredores do centro. No noso caso, o corredor de Educación Infantil, encheuse de cabazas a ambos lados e os profes, decoraron as portas con elementos representativos desta data: cabazas, morcegos, esqueletes, bruxas...
Como, que non puidéchedes vir á exposición?... Pois velaí vai unha presentación coas cabazas da nosa clase, e unha vez máis, mil millóns de grazas ás familias, sen a vosa colaboración isto non sería posible...


Asemade, ao longo da semana levamos a cabo diferentes propostas de ensinanza-aprendizaxe que tomaron como eixo motivador o Halloween-Samaín.
Así, realizamos actividades de lóxica-matemática que traballaban aspectos relacionados coas series ascendentes e descendentes, a suma e a resta e a asociación de grafía e cantidade.
Tamén actividades de lecto-escritura como a lectura en gran grupo de contos reservados para esta época do ano tales como: El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives) e Sonidos de Miedo (Edit. SM), que, a pesar de traballalos dende que tiñamos 3 anos, non cansamos de escoitar unha e outra vez.
Ademais, este curso, incorporamos a lectura do conto Corre corre, cabaciña (Edit. OQO) e o de A bruxa regañadentes (Edit. OQO). Foi moi curioso, escoitar o conto de Corre corre, cabaciña en Inglés (Run, pumpkin, run) da man dunha misteriosa e simpática bruxa que non era outra que a nosa teacher Karina... it was very fun, thank you teacher!


Pero a actividade que nos resultou especialmente divertida e creou situacións que axudaron a distender a atmósfera de traballo foi a de debuxar o noso propio monstruo. Tratábase dunha tarefa na que debiamos dar renda solta á nosa imaxinación, xa que lonxe do que estamos acostumados a debuxar, podiamos poñerlles, a estes extraños seres: dúas cabezas, tres ollos, dúas bocas, catro patas... e colorear cada parte do corpo da cor que quixeramos algo que creou situacións controvertidas. Os resultados, toooodos vosos. Que vos parecen?...

Finalmente e como recompensa polo traballo realizado ao longo da semana, o venres, despois do patio, hiper-ilusionados, puxemos o noso disfraz de esquelete e nerviosísimos comezamos a chamar polas cabazas ao tempo que o profe pechaba as persianas, non sen antes coller a un lugar reservado da clase a aqueles nenos e nenas aos que lles daban medo.

Resultou curioso comprobar como, a pesar de este curso ser os maiores de Educación Infantil, nesta ocasión foi a vez que máis de nós choramos sen atopar consuelo que nos aliviase. Aínda por riba, e cando a situación estaba máis ou menos controlada e nos dispoñiamos en fila polo corredor para dirixirnos cara o porche do pavillón dos maiores, volveron a saír de novo máis e máis maiores con máscaras e disfraces que daban moito medo e, a pesar de saber que eran nenos non atopabamos consuelo e chorabamos, chorabamos e chorabamos agarrados ao mandilón do profe...
Xa no baile que se organizou no porche do pavillón sur disfrutamos co resto de compañeiros e compañeiras das outras clases. Os nenos e nenas de 3 anos ían de cabazas e os de 4 anos de bruxas, as nenas, e de morcegos, os nenos. Estabamos requete-guapísimos e xa cun sorriso nos beizos disfrutamos máis ca nunca da festa de Samaín no cole.



Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

HORA DE LER...

viernes, 22 de octubre de 2010

A partir desta semana, reincorporamos unha rutina á nosa parrilla de clase: o préstamo bibliotecario, unha actividade cunha periodicidade semanal que suporá, do mesmo xeito que no curso pasado, un indiscutible recurso didáctico para o desenvolvemento lingüístico e para a consabida adquisición de técnicas vinculadas co proceso de lecto-escritura.
Trátase dun préstamo semanal (de xoves a xoves) que propiciará un sempre grato encontro co mundo dos contos e da lectura que crea un clima que resulta tan grato e estimulador para a aprendizaxe.
Ademais, esta nova rutina tamén nos servirá para familiarizarnos coa dinámica da biblioteca (normas, servizo de préstamo), para ilusionarnos cun ambiente propicio á lectura no ámbito escolar e familiar e tamén para contaxiarnos do entusiasmo dos libros como portadores dun mundo máxico, fantástico e marabilloso.

Ao longo de cada semana, coa axuda das nosas familias teremos que LER o conto comprendendo cal é o seu argumento xeral, xa que cada xoves, nomearemos un contacontos por rigurosa orde da casiña do panel de rutinas, que lerá de novo o conto na biblioteca do centro ao resto de compañeiros e compañeiras.
A través da narración dos contos aprenderemos a escoitar -un cometido que moitas veces se convirte en toda unha misión imposible-, a pensar, a adquirir un primeiro código moral, a ver as cousas cos ollos da imaxinación, estimulando a creatividade, o pensamento diverxente e o sentido crítico.
Neste curso, por iso de ser os maiores de Educación Infantil, perseguirase a LECTURA e non tanto a interpretación de imaxes, de ahí cos contos seleccionados para o préstamo estén escritos en letra maiúscula, incorporando ao longo do curso outros escritos en letra minúscula enlazada. De feito, gran parte de nós atopámonos nese momento no ca letra enlazada se convirte en algo que nos interesa dun modo especial e quen máis e quen menos comeza xa a trazar, moi timidamente, os seus primeiros grafemas en letra minúscula. Nembargantes, este luns, si ou si, comezaremos por fin co libro de lectura de: “O país das letras”; palabra de honor, profe?
Buffff
, pero todo isto non remata aquí, pois ao ser este o curso no que nos convertemos nos maiores de Educación Infantil -non todo ían ser vantaxes, non?-, esta rutina semanal diversifícase.
Así, na medida do posible, cada semana traeremos cuberta, coa axuda das nosas familias, unha ficha de lectura na que se solicitan datos tales como o título do conto, o nome do autor ou o número de páxinas, e na que ademais deberemos dar renda solta á imaxinación e plasmar no lugar reservado para tal fin o relato argumental do conto nun debuxo.
O profe explicounos que ao finalizar o curso, con todas as fichas de lectura elaboradas en cada semana de préstamo realizaremos o noso primeiro
“Dossier de Lectura”.
Sen lugar a dúbidas, trátase dunha tarefa total e absolutamente voluntaria, e a realización da ficha de lectura non é vinculante para participar no préstamo bibliotecario.
Ao longo desta semana, nalgunha das asembleas matinais, comezamos a buscar, especialmente ilusionados, os datos que se solicitan na ficha e, concienciados da necesidade de presentar un traballo o máis coidado posible, cunha enorme motivación e ganas, moooitas ganas, nos enfrontamos a esta tarefa. Unha tarefa, que se traduce nun alicerce máis no que sustentar o proceso de ensinanza-aprendizaxe que estamos levando a cabo en torno á lecto-escritura, o noso pequeno-gran reto para este curso e que si todos poñemos un pouquiño da nosa parte abofé conseguiremos... Contamos convosco!!!
Moito ollo ao blog, xa co vindeiro xoves teremos algo polo que estar súper-mega-hiper contentos...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

RIANXO: O MAR FEITO TRADICIÓN.

viernes, 15 de octubre de 2010

Esta semana tivo lugar a inauguración oficial da biblioteca do noso centro para este curso escolar e, como non podía ser doutro xeito, dende o “Equipo de Biblioteca” propuxéronse unha serie de dinámicas na que nos, unha vez máis, xogamos un papel indiscutible; comezaremos polo principio...
Neste 1º trimestre, dende a biblioteca decidiuse traballar un eixo temático intimamente vencellado coa vida da nosa vila, con Rianxo, pois ao longo deste trimestre traballaremos o mar, un elemento cunha carga especialmente significativa na nosa vila ao converterse nunha fonte de ingresos para moitas das nosas familias.
Á nosa clase, tocounos acudir ao acto de inauguración o xoves 14, pero os días previos levamos a cabo un intenso traballo na clase, pois para ese día debiamos ter cumpridos varios cometidos e así, poñer o noso graniño na dinámica proposta.
En primeiro lugar, tivemos que decorar un personaxe que ben podía estar sacado dun dos nosos contos preferidos. Tratábase dunha galiña que debiamos personalizar ao noso gusto para o que empregariamos distintas técnicas e materiais de expresión plástica, así que... imaxinación ao poder!!!
Unha vez máis, resultou grato comprobar como as pequenas cousas convírtense na nosa aula en algo importante creando un ambiente festivo que tan grato e estimulador resulta para o noso aprendizaxe, é algo así como un sopro de aire fresco que contribúe a distender a atmósfera despois de tanta actividade intelectual.
As técnicas e materiais aportadas na asamblea foron moitas e moi variadas, había galiñas para todos os gustos: “por que non lle pegamos papeliños de cores?”, “non, mellor purpurina brillante ou boliñas de plastilina”, “eu creo co mellor sería…”, vamos que estamos feitos uns auténticos artistas.
Despois de poñer en común distintos modos de personalizar a nosa galiña decidimos, de forma máis ou menos consensuada, empregar materiais tales coma ceras plásticas, plastilina, papel celofán e airon-fix e o certo é que a galiña resultante nada tiña que ver co modelo do principio, mirade, mirade…


Tomando como elemento motivador a galiña xa personalizada, agora tocaba poñerlle un nome e inventar o título dun conto no que esta se convertera en protagonista; así que todos e todas sentados na asemblea comezamos a pensar en distintos nomes e historietas divertidas para o noso personaxe: galiña Piruleta, Cotofina, Saca-huevos, Come-Come... pero finalmente nunha votación un tanto reñida, decidimos poñerlle de nome a "Galiña Tiruleca", si si, está ben escrito a nosa Galiña chámase TIRULECA.
A historia resultou máis sinxela e axiña, dunha forma organizada, comezaron a saír diferentes ideas. Tras eliminar as máis violentas nas que a galiña acababa pouco menos que nunha pota ao lume ou cazada por un cazador con machada incluida, escribimos no encerado: “A Galiña dos ovos de chocolate”, interesante elección que rapidamente decidimos reflexar na composición do personaxe mediante a estampación do noso dedo impregnado en témpera de cor marrón e branca, xa ca nosa galiña era moi especial e poñía deliciosos ovos de chocolate negro e branco.

Tamén ao longo da semana, o rincón da biblioteca da nosa aula cambiou os nosos libros de prelectura de sempre por contos que trouxemos das casas e cuxo denominador común era o mar e que propiciarán, no momento adicado en cada xornada ao xogo libre e/ou dirixido nos rincóns, descubrimentos, aprendizaxes e coñecementos varios sobre a vida no fondo mariño.
O xoves, tocaba facer a posta en común na biblioteca do centro e perfectamente ataviados como mariñeiros e mariñeiras -estaban todos e todas requete-guapísimos-, dirixímonos cara a biblioteca.



Antes de entrar, unha parada obrigada: a porta da nosa biblioteca, que se establece como unha chave máxica que nos permite a entrada a un mundo distinto; o mundo da fantasía, da imaxinación e das sorpresas.
No mural, rapidamente descubrimos a mensaxe que transmitía, pois amósase como imaxe central unha nena lendo da que lle saen distintos personaxes fantásticos: princesas, trasnos, bruxas, unicornios... e letras, moooooitas letras. Sen dúbida, a ilustración convírtese nunha invitación a entrar e vivir as aventuras que lles acontecen aos personaxes dos contos e relatos que nela se atopan, un estímulo que se traduce en motivación e inquedanza por aprender a ler e así non necesitar dos adultos para revivir eses fantásticos e marabillosos relatos dos nosos personaxes de ficción preferidos.



Xa dentro, lembramos un curso máis as normas de obrigado cumprimento para todos e todas cada vez que entramos na biblioteca facendo especial fincapé neso que sabedes que tanto nos gusta: falar. Logo de maneira organizada, puxemos o nome da nosa galiña, o título do conto e á Galiña Tiruleca nas caixas dispostas para tal efecto na parte central da biblioteca, non sen antes observar todas e cada unha das obras de arte que nela xa se atopaban, unha proba palpable do grao de compromiso e traballo en equipo adquirido polo profesorado do centro.



Finalmente, e para cerrar este acto de inauguración, o profe puxo no retroproxector existente na biblioteca o filme titulado "Fantasía 2000" de Walt Disney, centrando a proxección máis concretamente no extracto no que se mistura e vencella unha peza musical clásica coa vida existente no fondo mariño -The Pines of Rome- e que velaí vos deixamos para que poidades disfrutar tantas veces como queirades.


Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

VIAXAMOS AO PAÍS DAS LETRAS.

viernes, 8 de octubre de 2010

Ao longo desta semana estivemos lembrando, a partir de diferentes actividades lúdicas, os personaxes dese sensacional país que existiu hai moitísimos anos cando había xigantes e magos, trasnos e fadas, na época na cos animais falaban: o País das Letras.
Todos os habitantes deste curioso lugar vivían nunha cidade rodeada por verdes campos salpicados de alegres flores de cores na que había uns pequenos ríos saltaríns que lles proporcionaban auga fresca para beber e un lugar onde xogar ou refrescarse.
Así pois, da man do Señor Estudoso, ese señor baixiño e simpático, cuberto cun sombreiro e cunhas lentes que lle daban aire de personaxe sabio, o curso pasado coñecimos as historias que lles ocorrían aos seus habitantes.
Os problemas na perruquería do panadeiro P e a tarde na cas xemelgas N e Ñ se perderon no bosque, a importancia no país da señora do silencio para co rei U poida traballar sen ningún problema, como todos os nenos e nenas desexaban ir ao hospital para ser curados co xarope de amorodo, limón ou chocolate que receitaba a doutora T, -uuuummmm- os deliciosos flans que prepara o leiteiro L... e moitas historias que, dado o interese que suscitan, convirten a tarefa de aprender a ler nunha actividade emocionante repleta de intriga, sorpresas e mooooooita fantasía.
Pero sen lugar a dúbidas, unha das historias que máis nos apasionan é a da mudiña H e como quedou sen fala.
Todos os habitantes do País das Letras sabían que era perigoso camiñar cara a esquerda porque alí atopábanse os temibles xigantes (escritura de esquerda a dereita). Os pais e nais advertían aos seus fillos dos perigos que podían correr senón respectaban esa orde do rei U cada vez que saían da casa. Pero ocorreu que un día os pais da pequeniña H estaban de viaxe e ninguén lle puido lembrar nada.
O mago Catapún, ca vira dirixirse cara ao bosque do País dos Xigantes, decidiu mandarlle un vento máis forte e frío ca nunca que fixo que se resfriara e perdese a súa voz para sempre logo de ca doutora T non atopase o xarope ca curase.
Ademais, tamén, o profe, aproveitou estas actividades para presentarnos aquelas letras ás que todavía non lles poñiamos cara, aquelas letras do reino que non coñeciamos; como á periodista K, á señora Z ou á presumida B, que, unha vez que traballemos coas súas historias sabremos un pouquiño máis cal é realmente a súa función dentro do entramado social do País das Letras.
Como? Que non coñecedes aos habitantes do País das Letras?... Pois velaí vai unha presentación de cada unha delas, comezamos por...



As actividades resultáronnos realmente divertidas e dun xeito ameno e desenfadado o profe descubreu gratamente como cada vez nos soltamos máis, incluso, comprobou como aqueles que somos máis reticentes a iso de ler en voz alta comezamos moi timidamente a amosar a nosa motivación cara a lecto-escritura, algo importantísimo pois só deste modo gañaremos confianza e seguridade nas nosas posibilidades; actitudes que nos levarán, consecuentemente, a adquirir este código.


Nembargantes, xa dende que tiñamos 3 anos e, dun xeito moito máis construtivista e significativo para nós, estamos traballando a lecto-escritura en actividades tan cotiás como no fichaxe de ausencias e presenzas de cada mañá, cando o profe nos manda “antes de nada e arriba de todo” poñer o nome nas actividades impresas, modelado en plastilina de grafemas, cando os coordinadores de cada equipo de traballo reparten os libros cada mañá, os rótulos e pictogramas que existen na aula e que axudan a organizar e distribuir o espazo (percheiros, archivadores, recantos...)... e un senfín de recursos que nos axudarán a adquirir rapidez lectora que fará posible que ese linguaxe tan marabilloso que sae dos contos que máis nos gustan, saia tantas veces como queiramos.
Todo isto non acaba aquí, pois a partir da próxima semana, os “Contos Cooperativos” elaborados cando tiñamos 3 (“A festa da primavera”) e 4 anos (“Miñoca e a máquina do tempo”) comezarán a rotar polas nosas casas, ademais tamén retomaremos o préstamo bibliotecario semanal, un préstamo que este curso nos traerá más dunha sorpresa; así que seguide moi atentos ao noso blog…
Un saúdo con sabor a pulpo sanfroilanceiro e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

HASTA EL INFINITO Y MÁS ALLÁ...

viernes, 1 de octubre de 2010

Unha semana esta, na que moitos de nós tivemos a cabeza máis en Saturno que na Terra; e é que a máis dun estanos custando coller de novo o ritmo de traballo, intentar facer as cousas o mellor posible e respetar en todo momento as normas e pautas de comportamento establecidas a principio de curso.
O certo é que foi unha semana intensa no ca actividade se refire: comezamos de forma exitosa os libros de 5 anos da abella Pepa, aprendimos a xogar ao dominó de imaxes -collímolo rápido, si, pero o de respetar a quenda estanos custando un pouquiño máis-, descubrimos novos xogos para o ordenador e este curso, ademais, seremos nós mesmos os encargados de encendelo e apagalo, o martes fomos ao areeiro como recompensa polo traballo realizado ao longo desa xornada...etc
Ademais de todas estas novidades, decidimos embarcarnos nunha viaxe; unha viaxe que nos está resultando moi interesante e enriquecedora. E claro, tendo en conta ca nosa cabeza esta semana estivo máis tempo nas nubes que na Terra, pois non podiamos viaxar a outro lugar que non fose o espacio. Así que abrochados os cinturóns ca viaxe comeza... “hasta el infinito y más alláaaa”!!!
Un curso máis, entre as tarefas que realiza o encargado cada mañá dentro das rutinas de entrada está a constatación do tempo atmosférico, para iso, o encargado observa detidamente pola ventá o tempo que vai e así poder determinar, dunha maneira o máis “contrastada cientificamente”, cal é o pictograma que se axusta a cada día, incluso este curso, un dos nosos compañeiros foi nombrado oficialmente o "home do tempo” e non falla unha...
Se cando tiñamos 3 anos estaban no panel das rutinas no que representabamos o tempo atmosférico diario a Pi e a Pa e en 4 anos estaba Miñoca; este curso está Pete, o coello amigo da abella Pepa sempre preparado co seu casco e traxe de astrounata para emprender unha viaxe na súa nave espacial, de aí o interese suscitado acerca deste eixo temático.
Así pois, nesta viaxe que seguramente durará algunha semana máis dado o cúmulo de experiencias que está propiciando no noso proceso de aprendizaxe, estamos coñecendo algunhas das características máis salientables dos elementos do Universo.
Esta actividade vencellada intrinsecamente aos nosos intereses e motivacións convírtese nun medio excepcional que nos servirá para conseguir o aprecio e a valoración do medio físico e natural que nos rodea, desenvolvendo actitudes de coidado, respecto e responsabilidade na súa conservación, ademais de axudar a contribuir ao desenvolvemento dunha das 8 competencias básicas establecidas pola UNESCO: a competencia no coñecemento e interacción co mundo físico.
Descubrimos planetas tales como, entre outros: Xúpiter ou Venus, compostos fundamentalmente de gases e rochas volcánicas, respectivamente, Saturno, un dos nosos preferidos, cuxa forma esférica rodeada de aneis de cores nos resulta fascinante, a Terra, o planeta no que vivimos...
Asemade descubrimos as constelacións, agrupacións de estrelas que se atopan no Universo como por exemplo O Centauro con forma de animal mitolóxico metade home, metade cabalo ou a Osa Maior, que ten forma de carro sen rodas. Tamén cometas como o Hale-Boop con forma de lume da que sobresaen varias colas… velaí vos deixamos algunhas das fotografías que quitamos durante a viaxe, así como tamén un vídeo, no que da man de Doki, seguimos coñecendo máis características dos 9 planetas.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

ADEUS MIÑOCA... OLA PEPA!

viernes, 24 de septiembre de 2010

Logo da semana intensa das festas da nosa vila agora si podemos dicir que comezamos o cole e esta primeira semana de mandilón estivo repleta de pequenos acontecementos que dun ou doutro xeito marcarán o día a día da nosa aula durante este curso.
Así, cada día, entre todos e todas fomos lembrando algunhas das rutinas que seguiremos desenvolvendo este curso ao tempo que incorporamos outras á parrilla de clase e que agardamos contribúan ao noso proceso de aprendizaxe. Seguiremos tendo pois; rutinas de entrada como o abotoado do mandilón, a asemblea, por suposto a elección do encargado, a fichaxe de ausencias e presenzas e a constatación do tempo atmosférico no panel de Pete, incorporando a realización de operacións matemáticas sinxelas -algo que nos fascina-, a escritura en letra minúscula e actividades de lecto-escritura varias.
Buffffff, e despois de máis de dous meses sen realizar algunha das tarefas co curso pasado faciamos case cos ollos pechados, para máis dun está supoñendo un reto ao que cada día, con máis ou menos éxito, nos estamos enfrontando: cumprir os hábitos e pautas de comportamento establecidas na aula, poñer e abotoar correctamente o mandilón ou mesmo escribir o noso nome son unha mostra de tarefas cotiás que para máis dun están supoñendo toda unha odisea... así que estes días serán duros e intensos pero se poñemos un pouquiño da nosa parte todo resultará máis doado.
Entre as gratas sorpresas acontecidas ao longo da semana, comezaremos destacando a incorporación de dous novos compañeiros; chámanse Aarón e Jade Mireille. O certo é que xa os coñeceramos o primeiro día de clase, o día da presentación, pero non sabemos se foron os nervios ou a desubicación espacial que nos pasaron inadvertidos.
Asemade, tamén nos alegrou a nova co martes nos comentou o profe e é que o mércores, se reincorporaba Marta. E claro, como podedes imaxinar as preguntas por David, o noso David, non se fixeron esperar, xa que... si Marta regresaba de novo do seu cole, por que non voltaba tamén David?... O profe explicounos co cole de David estaba moito máis lonxe co de Marta e que por iso non podía voltar a Rianxo do mesmo xeito que lle pasaba a Estefanía, a nosa mestra de P.E.L.O. cando estabamos en 4 anos e que tamén botamos de menos. Por iso, nese mesmo momento todos e todas fixémoslles a ambos un envío que agardamos recibiran xa: mil millóns dos nosos bicos preferidos desexándolles que todo lles vaia súper-fenomenal.
Tamén coñecemos a Karina a profe de Inglés, a José Luis o profe de Música e a Silvia a profe de P.E.L.O.
Por outra banda, e ao tempo que lembrabamos cousas tan elementais como o correcto trazado dos números do 1 ao 6, as normas de obrigado cumprimento na realización das actividades impresas individuais e ter moi presente iso de que “non todo vale”, -non, aquí non-, despedímonos de Miñoca, a nosa Miñoquiña amareliña, para darlle, moi ilusionados a benvida á abella Pepa.
Tratouse dunha despedida alegre, xa cos libros co profe nos ensinou e que comezaremos esta semana teñen unha pinta estupenda e, ao tratarse de libros de 5 anos, teñen actividades de maiores, e claro, xa sabedes o que nos gusta iso de sentirnos maiores...
Pepa é unha abella que revoa de flor en flor no bosque das flores da risa e á que lle gusta especialmente ler contos, de aí que se atope connosco na clase de 5 anos, pois este curso coa axuda de Pepa e do profe seguiremos avanzando no proceso da lecto-escritura en letra maiúscula e intentaremos iniciarnos no correcto trazado e identificación das grafías en minúscula.
Atópase situada nun lugar privilexiado da aula e en cada unidade didáctica converterase nun excepcional eixo motivador que nos presentará, a través das súas historias, cada centro de interese: o colexio, o outono, o Nadal, o Antroido...
Aquí vos presentamos á nosa nova mascota: a abella... PEPA!!!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

VIÑERON OS EXTRATERRESTRES DURANTE O VERÁN?

viernes, 10 de septiembre de 2010

Siiiiiiiiiiii, hoxe comezou de novo o cole tras as vacacións de verán e, aínda que pasaron xa máis de dous meses dende que moitos nos vimos por última vez, por moito que pase o tempo hai cousas que nunca cambian e seguimos sendo uns auténticos charlatáns...
Así, unha vez todos e todas na aula e sentados no mesmo sitio co curso pasado na “nova liña vermella” da asemblea había olladas de vergoña, moooita vergoña; o profe estaba sorprendido e pensou cos extraterrestres durante o verán viñeran a Rianxo e cambiaran aos seus nenos e nenas xa que non eramos os mesmos de sempre... que nos pasaba?
Pouco a pouco, e a medida que transcurría o tempo, a eses nenos e nenas que non falaban, a eses que cambiaran os extraterrestres durante o verán, axiña lles viñeron á cabeza mil millóns de anecdótas e se algo quedou claro, foi que durante as vacacións o pasamos non ben, senón requete-ben e vimos coas pilas recargadas para afrontar todas as actividades que nos agardan este curso.
Ao tratarse hoxe dun día especial no ca horario se refire, basicamente adicámonos a poñernos ao día e facer partícipes ao resto de compañeiros e compañeiras e ao profe de todas as vivencias que, dalgunha maneira, marcaron as nosas vacacións. Menudas vacacións máis intensas!
Destacar o feito de que varios aproveitamos este momento para lembrarlle ao profe que nos meses de xullo e agosto fora o noso aniversario e que polo tanto a nosa foto debía estar na tarta de 5 anos... xa!
Estabamos contentos, nerviosos, ilusionados... raros, o profe notounos, -con algo de nostalxia-, maiores, moi maiores, unha proba evidente do paso do tempo e do noso proceso de desenvolvemento.
Logo da asemblea, descubrimos algunhas das novidades máis significativas da aula: novos compañeiros e a Pepa a nosa nova mascota, puzzles para o recanto de lóxica-matemática, máis accesorios no kit de perruquería e médico para o recanto de xogo simbólico, libros de lectura no recanto da biblioteca, por fin un radio-CD que funciona... e, sobre todo, algo que non nos pasou desapercibido, a organización dos equipos xa co panel de ausencias e presencias cambiara notablemente.
Para iso, observámolo detidamente e descubrimos que, durante este curso teremos 4 equipos de cores. Tamén nos chamou a atención a nova distribución das mesas... onde está o meu sitio? Para despexar dúbidas e, mediante unha dinámica sinxela, coñecimos o noso sitio para este curso e con quen compartiremos diariamente as actividades e o traballo individual.
Finalmente, nos derradeiros minutos, o profe deixounos escoller un dos seus contos e, de xeito unánime todos quixemos o de Sonidos de Miedo (Edit. SM) que, por iso de tratarse dun día especial, hoxe si non houbo ningún problema, xa que este conto reservámolo para os días de Samaín.
Buffff, souponos a pouco, pero sen lugar a dúbidas foi o mellor aperitivo para comezar este curso con máis ganas ca nunca e co mellor dos nosos sorrisos...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

O 10 DE SETEMBRO... COMEZAMOS!!!

miércoles, 1 de septiembre de 2010

Logo dunhas merecidas vacacións de verán voltaremos a vernos de novo o próximo venres 10 de setembro e, aínda que a moitos de nós, custaranos coller de novo os hábitos e o ritmo de traballo acadados ao longo do pasado curso, quen máis e quen menos seguro que está desexando atoparse de novo cos compañeiros e compañeiras, coñecer en que equipo de traballo estaremos e en que mesa nos sentaremos, á nosa nova mascota, participar nas “asembleas de maiores” tal e como nos prometeu o profe...
Este curso será moi importante para todos nós... bufffff, e é que xa somos os maiores de Educación Infantil, e como tales, deberemos dar exemplo aos máis pequenos, aos nenos e nenas de 3 anos que comezan esta etapa que para moitos de nós e para moitas das nosas familias está resultando sensacional.
Un curso máis, e a medida que avance o calendario, iranse sucedendo as distintas actividades e conmemoracións que marcan o curso e o ritmo da nosa aula: as cabazas do Samaín e as castañas do magosto, os ensaios e nervios do Festival de Nadal, as máscaras e disfraces do Antroido... e mil millóns de acontecementos que vos iremos contando no noso blog; un blog que con esta entrada da por inaugurado oficialmente o curso académico 2010-2011 o curso no que nos despediremos do mandilón...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

FELICES E MERECIDAS VACACIÓNS...

jueves, 1 de julio de 2010

O verán é un período vacacional; e resulta importante cos nenos e nenas difruten del como tal, nembargantes, as familias debedes ter en conta que calquera xogo ou actividade cotiá que fagades co voso fillo pode adquirir certo trasfondo pedagóxico.
Por iso, ademais de xogar, ir á praia, ao parque, de viaxe visitar novos lugares... é importante que, cada día, reservemos un tempo para realizar algunha tarefa que sirva de medio para consolidar algunhas das capacidades adquiridas ao longo deste curso. Non se trata de cos nenos fagan fichas similares ás que realizan na escola, trátase máis de que non perdan o hábito e a actitude de traballo acadada ao longo do curso.
Asemade, este tipo de actividades servirían para afianzar e consolidar algunhas das capacidades adquiridas ao longo do curso, todo esto dende un enfoque lúdico que lle resulte ao neno ameno e divertido, de tal modo que non vexa estas actividades como unha obriga, senón como unha rutina que levan a cabo día a día durante as vacacións.
Respecto á lecto-escritura, dicir que un lector non nace, faise, para iso, debemos transmitir o valor da lectura como unha fonte de aproximación a novos coñecementos e como unha porta aberta ao mundo da fantasía.
Á hora de ler, resulta fundamental crear un clima cálido, seguro, de proximidade física e afectiva. Non intentedes obter do neno máis do que pode dar segundo o seu estado evolutivo, esto pode causar frustración e o rexeitamento cara a lectura. Ademais, resulta importante que non iniciedes aos nenos na escritura en letra minúscula, xa que moitas veces traen “vicios” no correcto trazado dos grafemas difíciles de correxir, e para este aprendizaxe teremos tempo na escola o vindeiro curso...
Asemade resulta esencial cos nenos e nenas se sintan motivados, só deste modo gañarán confianza nas súas posibilidades, seguridade... actitudes que os levarán, consecuentemente, a coller rapidez lectora. Pódense elaborar xogos de creación literaria nos que se teñan que inventar historias ou imaxinar finais diferentes para contos xa coñecidos.
Ante este novo reto que se plantexa para os nenos e nenas, relaxádevos e mostrade moita comprensión e paciencia. Ler ten que ser un tempo de pracer, de diversión e de disfrute.


Disfrutade ao máximo as tan merecidas vacacións que acaban de comezar e recargade as pilas para todas as actividades que vos agardan a partir de setembro, que abofé serán iguais ou mellores cas vividas ao longo deste curso, lembrades?...

GRAN SPLAAASH!!!

lunes, 21 de junio de 2010

Hoxe, pasámolo xenial... e é que para despedir o curso, organizouse no cole a “Festa da Auga” na que participamos en varios xogos cuxo elemento motivador era a auga.
Coma sempre, aínda que hoxe, se cabe cun matiz especial, pois era a derradeira deste curso, comezamos coa asemblea matinal na que como cada día realizamos o ritual de sempre. Más inquietos, excitados e faladores que nunca, realizamos o fichaxe de ausencias e presencias, a constatación do tempo atmosférico, as actividades de lóxica-matemática e lectura individualizada por parte do encargado da mensaxe que descubre o acontecemento de cada día...
Ademais, e como tiñamos tempo antes de dirixirnos cara os xogos, conversamos acerca dos traballos que levamos o venres para ensinar ás nosas familias para que comprobaran todo o que progresamos ao longo do curso e, máis concretamente, todo o que traballamos este trimestre. Aquí tedes a portada que elaboramos neste trimestre, un peixe pallaso, como os que vimos cando fomos á “Casa de los Peces” de A Coruña.


Queriamos rematar pronto para comezar a participar nos xogos que estaban preparados nos exteriores do centro.
En primeiro lugar, asistimos na explanada do cole a unha exhibición de actividades extraescolares: bailes de salón e grupo de pandereteiras, no que puidemos contemplar de novo á nosa compañeira Iria.
Logo, moi ansiosos por comezar a participar nos xogos que os días previos nos explicara o profe na asemblea, diríximonos á primeira estación na que, segundo o plano, se atopaba o noso primeiro xogo: as piñatas, consistente en vaciar, cos ollos pechados e un pau, uns cubos con confetti ou auga.
Había xogos para todos os gustos: relevos con bolsas de auga furadas, con esponxas, con globos de auga..., aprendimos a facer pompas de xabón inmeeeensas, transvasar auga dun vaso ao outro na cabeza..., podedes imaxinar como rematamos... todos mollados!, profes incluidos, pero pagou a pena e foi unha xornada moi pero que moi divertida.
Ao principio a máis dun non lle facía ningunha gracia iso de mollarse e miraban con estupor ao profe, pero pronto todos e todas entramos nas dinámicas propostas, ata tal punto que finalmente rematamos cunha batalla de auga en toda regla a base de globos, cubos, pistolas de auga e incluso unha improvisada ducha cunha das bolsas furadas...
divertidíiisimo!
Xa de volta na clase, comezamos a mudarnos coa roupa que traiamos preparada da casa e todos xuntos degustamos a bolsa de lambetadas coa que nos agasallou a ANPA do centro...
estaban deliciosas!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

PUM-PUM, PUM-PUM, ÁBREME A PORTA!...

sábado, 19 de junio de 2010

Esta semana realizamos o último préstamo semanal do curso, onde dous dos nosos compañeiros, Marta e Mauro, leron e interpretaron o conto que lles tocou levar esta semana.
Esta nova rutina que introducimos no 2º trimestre resultou moi enriquecedora para o noso proceso de ensinanza-aprendizaxe, concretamente para a lecto-escritura e, as lecturas tímidas dos primeiros días, deron paso, co tempo, a lecturas cada vez máis seguras, preparadas e dinámicas, onde algúns nenos gañaron a confianza suficiente e decidíronse a ler literalmente o texto do conto... moitos parabéns!
Esta semana, ao tratarse xa da última rutina do contacontos os compañeiros non defradauron en absoluto, Marta leu “Un viaje en globo” (Edit. Vivens Vives) onde se traballa o fonema /j/ e Mauro “El detective Don Gato” (Edit. Vicens Vives) onde se practica o fonema /g/. Cada un no seu estilo estiveron sensacionais!


Ademais, tamén o xoves, dentro da campaña “Cantos contos contas?” co “Equipo de Biblioteca” propuxo para este trimestre, tivemos a visita dun pai que nos leu o conto de: “Os tres porquiños”, unha das nosas historias preferidas e que non cansamos de escoitar...
Esta visita marcou, dalgún modo, o transcurso desta xornada, pois como vén sendo habitual nestas semanas, o profe aproveita a rutina da lectura individualizada de primeira hora para descubrir algunhas das actividades que realizaremos nese día e, nesta ocasión, foi que despois do patio teriamos a visita dun contacontos moi especial.
O contacontos fíxoo súper-mega-fenomenal e boa proba diso foi a atención suscitada mentres contaba o conto; non perdimos detalle, e o silencio, timidez e incertidumes iniciais pronto se mudaron por unha interacción e conexión co contacontos, axiña comprendimos cal era a estrutura que traia preparada para a súa posta en escena, pois amenizounos o argumento co intercalado de cancións coñecidas por todos e todas para o que trouxo unha guitarra.
A introdución deste elemento motivador converteu a sesión nun éxito ao propiciar un ambiente de expectación que tan estimulador resultou para a escoita activa, ademais, xuntos, aprendimos a canción que lle cantaban os tres porquiños ao lobo feroz. Asemade, aproveitamos para ensinarlle ao contacontos as nosas cancións favoritas e que curioso porque... non se lle escapaba ningunha e as sabía todas!
Agardamos, para o vindeiro curso, ter máis visitas deste estilo, aínda co contacontos deste ano, deixou o listón alto... mil millóns de grazas!


Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

E TI... QUE QUERES SER DE MAIOR?

jueves, 17 de junio de 2010

Hoxe levamos para a casa “Ondiñas veñen”, a revista que curso tras curso cóntavos ás familias as cousas que máis nos interesan ademais de mostrarvos algúns dos traballos que realizamos ao longo do curso.
A aportación da nosa clase na revista deste ano xirou en torno ao eixo temático dos oficios e profesións que era o centro de interese que, da man da nosa amiga Miñoca, estabamos a traballar nese momento e cuxo obxectivo xeral era coñecer e valorar o traballo dalgunhas profesións e oficios do contorno inmediato, relacionando actividades, instrumentos e lugar de traballo con cada unha delas.
Coma sempre, e para detectar cales son os nosos coñecementos previos sobre o tema, partimos da formulación de hipóteses suscitadas na asemblea: conversamos sobre algunhas das profesións e oficios que se atopan no noso contorno, comentamos as que máis nos chaman a atención, cal é a dos nosos familiares... e por suposto, como non podía ser doutro modo, cada un de nós comentou o que lle gustaría ser cando fose maior.
Hai de todo e para todos os gustos: peluqueiras, bombeiros, médicos, conductores de coches e, sobre todo, profes, moitíiiiiiiisimos profes, unha profesión pola cos nenos e nenas se senten fascinados debido ao papel que moitas veces exercemos os mestres na aula no desenvolvemento da súa personalidade, séntense fascinados polo mundo adulto e convertémonos en modelos de observación de actividades interesantes.
Esta actividade, ademais de para traballar contidos relacionados coa unidade didáctica que estabamos desenvolvendo na clase, converteuse nun recurso excepcional co que seguir avanzando na lecto-escritura, ese ámbito de aprendizaxe que tanto interese e curiosidade esperta para moitos de nós. Ademais, tamén serviu para comprobar os logros obtidos ao longo do curso; moitos de nós escribimos o texto sen omitir ningunha letra e, o máis interesante, sen modelo de copiado... alucinante!
Xa centrando a actividade na aportación para a revista, resultou interesante coñecer por parte de cada neno e nena os argumentos que explicaban porque querían desempeñar esa labor cando fosen maiores, algunha delas son xeniais e verdadeiramente ocurrentes, non si?

Como dato anecdótico do día no que se ensinou en gran-grupo a revista e, logo, o profe deixóunola para ver nos nosos sitios de maneira individual, comentar como todos rapidamente fomos buscar a nosa folla, onde baixo o título: “E ti... que queres ser de maior?” aparecían as nosas fotos coa profesión e o argumento no que aduciamos razóns polas que nos gustaría desempeñar esa labor cando fósemos maiores.

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

SUEÑOS DE GARABATOS II.

lunes, 14 de junio de 2010

Non deixamos as nosas prácticas diarias e a semana pasada comezamos a traballar uns novos “Bits de Inteligencia”, nesta ocasión cun sentido especial ao tratarse dos derradeiros que coñeceremos este curso.
Os “Bits de Inteligencia”, resultan de gran utilidade para estimular o cerebro, o aprendizaxe e a memoria dos nenos e nenas, axudando a adquirir novos coñecementos, a desevolver e ampliar a linguaxe, o hábito e a capacidade de atención, a memoria visual e auditiva, a fomentar a curiosidade e o interese... e xa o curso pasado e este convertíronse nuns recursos didácticos excepcionais cos que aprendemos, entre outras cousas: os planetas do Sistema Solar, acercámonos ao mundo da escultura e arquitectura, descubrimos as características dalgúns animais e do conxunto instrumental escolar, escritores e músicos coñecidos...
Con esta rutina, inténtase poñer aos nenos en contacto coa arte e as expresións artísticas de todos os tempos e diferentes culturas, para deste modo, desenvolver e ampliar o seu sentido artístico ao máximo, así como ofrecerlles unha amplia gama de posibilidades artísticas que contribuirán ao desenvolvemento da competencia cultural e artística establecida pola UNESCO.
Esta nova rutina, supón coñecer, comprender, apreciar e valorar criticamente diferentes manifestacións culturais e artítisticas que promoven un xuízo crítico e creativo da realidade que se amosa. Ademais, día a día, aprenderemos un pouquiño máis de cada obra: autor, movemento pictórico, características máis salientables... e todo aquilo que nos amose un coñecemento o máis exhaustivo posible das 5 obras seleccionadas. Non se nos escapa unha!!!
“Campo de tulipanes en Holanda”
de Claude Monet.
“El hombre de Vitruvio” de Leonardo Da Vinci.
“Latas de sopa de tomate” de Andy Warhol.
“Las bañistas” de Pablo Ruiz Picasso.
“La Gioconda” de Leonardo Da Vinci.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!




O TESOURO DO FONDO DO MAR.

viernes, 11 de junio de 2010

Un ano máis, esta semana, realizamos a excursión de fin de curso, esta vez á “Casa de los Peces” de A Coruña, unha saída na que nos mergullamos no fondo mariño para descubrir o tesouro que agocha.
O certo é que moitos xa foramos de visita coas nosas familias a este lugar; pero trátase este dun espazo que non te cansas de visitar e cada vez que vas descobres unha cousa nova como foi para moitos de nós o espazo adicado aos sons do mar no que axiña, da man da nosa guía, identificamos o son das ondas, dos barcos, tamén o canto e os ósos das baleas cando nos aproximabamos ao submariño, collimos e acariciamos estrelas de mar, comprobamos de primeira man o tacto da pel do tabeirón, como son os seus ovos...
A pesar das adversidades climatolóxicas, a saída didáctica cumpreu as expectativas que levabamos marcadas, pois, para explotala didacticamente o máximo posible, os días previos, na aula, realizamos diversas actividades cuxo eixo vertebrador era o fondo mariño: torbeliños de ideas, formulación de hipóteses e posta en común dos nosos coñecementos previos, varios compañeiros que xa realizaran a visita comentaron na asemblea matinal que é o que máis lle gustou, en gran-grupo participamos nos xogos relacionados co tema que se atopan no noso blog...
Como podedes imaxinar, todos tiñamos unha finalidade-ilusión común que era ver de cerca os tabeiróns, unha expectativa que marcaría a visita polo acuario, amosándonos ás veces impacientes, por non ver por nigún lado, aos que consideramos, os animais máis temidos do fondo do mar.
Ao longo da visita portámonos fenomenal, moi atentos ás explicacións da nosa monitora, facéndolle preguntas contextualizadas e de maneira ordeada. Sen lugar a dúbidas, a actitude de escoita activa que mantivemos case en todo momento, é o indicador máis claro do interese e curiosidade que suscitou esta saída didáctica, resultou ser un tema realmente atractivo e do que nunca cansamos de escoitar e aprender cousas novas; algo similar ao sucedido ao longo do 2º trimestre co tema dos dinosaurios que tantas conversas interesantes e froitíferas propiciaron para o noso proceso de ensinanza-aprendizaxe.
Ao final da visita, todavía quedaba o que todos e todas agardabamos, xa que tras observar e manipular a pel e os ovos dos tabeiróns, e de coñecer algunhas curiosidades acerca deste, como por exemplo que teñen 3 corazóns, baixamos a unha sala decorada coma se dun submariño se tratase e de cerca a nosa monitora presentounos a “Gastón” e a “Fermosa”. Comentounos que tiveramos moita sorte, xa que ás veces agóchanse no máis profundo do acuario e apenas se deixan ver. Neste momento, destacar, reaccións para todos os gustos: algúns acercámonos o máis que puidemos ao cristal para “acariciar” aos tabeiróns cando pasaban ao noso carón, outros, máis reticentes, ficaron nun segundo plano, ata que pouco a pouco tamén se foron animando a “interaccionar” cos tabeiróns... foi alucinante!
Tras este cúmulo de intensas emocións, fomos comer e liberar tensións: corrimos, saltamos, xogamos... Mirade esta selección de fotografías... pasámolo xenial!



Para o día seguinte, e xa no colexio, dado o cúmulo de experiencias vividas, adicámoslle parte da xornada á saída a Coruña: comprobando as hipóteses formuladas os días previos, comentando o que máis nos gustou... en definitiva, seguimos propiciando descubrimentos e xerando aprendizaxes. Resultan interesantes os debuxos realizados de xeito libre e sen modelo acerca da visita onde cada un de nós plasmou aquelo que máis lle chamou a atención e claro, “Gastón” e “Fermosa” ocupan un lugar privilexiado, senón, prestade atención...


Estamos tristes, excitados, emocionados... raros! e é que estamos en xuño, e percíbese na nosa aula certo sabor a despedida coa chegada das vacacións do verán, unhas vacacións merecidas por todo o traballo e os logros obtidos ao longo do curso. Estas semanas son intensas no ca traballo e actividade se refire e entre todos e todas estamos cerrando moitas das actividades que levamos a cabo ao longo do curso como a da “Mochila Viaxeira” na cas familias tivestes un papel esencial, estamos traballando cos últimos “Bits de Intelixencia”, rematando o derradeiro libro de Miñoca... así que durante a semana permanecede atentos ao noso blog, pois a través del tamén nos despediremos ata o vindeiro curso, un curso no que nos convertiremos nos maiores de Educación Infantil...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!