![](http://1.bp.blogspot.com/-jrzcq7d_7Zc/TZELhkqfItI/AAAAAAAAA_8/9KjS7YnuxsU/s400/Tutankamon.jpg)
ENFEITIZADOS POLO ANTIGO EXIPTO...
viernes, 25 de marzo de 2011![](http://1.bp.blogspot.com/-jrzcq7d_7Zc/TZELhkqfItI/AAAAAAAAA_8/9KjS7YnuxsU/s400/Tutankamon.jpg)
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
SOMOS OS MELLORES PORQUE... VOS SODES OS MELLORES!
sábado, 19 de marzo de 2011![](http://2.bp.blogspot.com/-1l6ckOO2Qlc/TYYhKUO80mI/AAAAAAAAA_k/mM4h0lLXAlQ/s400/Nin%2Bun%2Bbiqui%25C3%25B1o%2B%25C3%25A1%2Bforza.jpg)
Hai bicos para sanar cando nos facemos dano.
Hai bicos porque si, porque alguén che ten cariño.
Tamén se dan bicos sen tocar: por exemplo, bicos de papel nunha carta ou bicos que se sopran e se mandan polo aire.
Non todo o mundo bica coa boca: os esquimós bican co nariz [...]”
Nin un biquiño á forza. Maite Canal Editora.
Pero é que ademais de todos estes bicos, descubrimos grazas á colaboración das nosas familias mil millóns de bicos máis: bicos que saben a chocolate, regaliz e menta -mmm deliciooooosos- ou a limón e pica-pica cando nos portamos mal.
Outros que saben a duzura, tenrura e ledicia. Bicos que son alimento para o corazón e bicos que fan estar... na lúa!
Bicos, bicos e... máis bicos!!! que hoxe, lles queremos regalar aos nosos papás ou a aquelas persoas que nos fan sentir especiais.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
A MUDIÑA H...
viernes, 11 de marzo de 2011![](http://2.bp.blogspot.com/-504IEgrTytM/TXznQUo2qTI/AAAAAAAAA-s/TRB86-JE99g/s400/Pa%25C3%25ADs%2Bde%2Blas%2BLetras.jpg)
A mudiña H representa as deficiencias, a súa problemática e aceptación, o rexeitamento de actitudes discriminatorias, a prevención de perigos, a valoración axustada dos factores de risco de accidentes existentes no contorno...
Todos os habitantes do País das Letras sabían que era perigoso camiñar cara a esquerda porque alí atopábanse os temibles xigantes. Os pais e as nais advertían aos seus fillos dos perigos que podían correr senón respectaban esa orde do Rei U e cada vez que saían da casa recordábanlles a dirección cara a onde debían camiñar. Pero ocorreu un día que a pequeniña H estivera xogando cos seus amigos preto dun regato ata que o sol se ocultou tras as montañas. Cando os nenos volveron á casa, fixérono cara ao lado correcto facendo caso dos consellos recibidos dos seus pais antes de saír.
Pero aquel día, á pequeniña H ninguén lle puido lembrar nada, porque os seus pais estaban de viaxe. Así que á hora de retornar á casa, despois de pasar o día pescando no río e divertíndose, empezou a soprar un forte vento e a chover con grande intensidade. Coas présas por refuxiarse non se deu conta e dirixiuse cara as árbores que estaban á esquerda do camiño.
O mago Catapún, que a vira dirixirse cara ao bosque do País dos Xigantes, aproveitou a oportunidade de amolala. Decidiu mandarlle un vento máis forte e frío, que a arrastrou e empuxouna contra unha árbore; deu tal golpe que quedou tendida sobre a herba caéndolle a chuvia enriba. Alí estivo ata que pasou Timbo, o elefante do príncipe E. Ao vela así, colleuna coa súa trompa e con moito coidado colocouna enriba do seu corpo e levouna ao hospital.
Fixeron todo o necesario para curala, pero arrefriárase tanto que non conseguiu recuperar a voz. Non podía dicir nada; quedou mudiña.
Pasaron os días e a mudiña H aburríase por non poder falar nin cantar. Vía que o señor Estudoso debuxaba o corpo de todas as súas compañeiras e a ela nunca a chamaba; enfadouse, púxose triste e, por fin decidiu ir ver aos reis.
Por sinais e con debuxos explicoulles que ela quería ser coma as demais letras e formar parte das palabras. Os reis empezaron a pensar e a pensar, e chamaron ao señor Estudoso para que os axudara a resolver o problema; uns días despois, este díxolles:
- Pode acompañar a algunhas palabras nas que a Familia Real comece a falar, e outras veces podémola colocar no medio, pero só de adorno.
Non sabedes o contenta que se puxo a mudiña H cando lle explicaron a solución...
Unha historia un tanto triste, pero o profe xa nos adiantou que durante as vindeiras semanas veremos á mudiña H moi contenta asistindo á súa primeira festa coa xemelga N -xurdindo así o -NH- .
E cando se xunte coa enfermeira C falará e podrá colocarse en moitas palabras igual que as demais -xurdindo o -CH-.
Este personaxe serviunos de base para seguir traballando de xeito transversal actitudes, valores e normas vencelladas coa Educación Moral e Cívica.
A Educación Moral e Cívica supón educar na convivencia fomentando a solidaridade, a cooperación, a liberdade, a responsabilidade, o respecto e o rexeitamento a todo tipo de discriminación e intolerancia.
Asemade, tamén serviu para lembrar iso que ás veces séguesenos esquecendo: que a lectura e escritura realízase de esquerda a dereita, pola contra, acabaríamos... noooooon, no País dos Xigantes!!!
E queimado o Toribiño, remata o Antroido. Pero esta data cunha incidencia especialmente significativa na nosa aula dado o cúmulo de experiencias vividas, desta vez ademais serviranos para iniciar ao longo deste mes o traballo dun novo sentimiento-emoción: o medo e a vergoña, preparados?...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
ESTE MAR SI QUE MOLA!
viernes, 4 de marzo de 2011![](http://1.bp.blogspot.com/-hzSFnaqqlcI/TXO554DoxTI/AAAAAAAAA-M/xVWjboxisX0/s400/Ping%25C3%25BCinos.jpg)
Desta maneira, a festa do venres estivo precedida dunha semana chea de “antroidadas”, pois, para celebrar a chegada do Antroido, un curso máis, o cole dispuxo nos corredores do pavillón norte e sur o “Toribiño.
O Toribiño é un esquelete que, cada curso visita o cole cun cometido: día a día encárgase de comunicar cal é a consigna establecida, en canto a indumentaria se refire, que debemos levar o próximo día ao colexio.
Desta vez, o Toribiño ordenou: para o luns algo ao pescozo, o martes un zapato de cada cor, o mércores a cara pintada e o xoves algo na cabeza. Podedes facervos unha idea de como iamos: garavatas, sombreiros, collares, viseiras, paxaritas, narices de pallaso, coroas... guapiiiiiiiísimos!
Todas estas consignas establecidas diariamente polo Toribiño, propiciaron un clima ameno e agradable para a adquisición de distintas aprendizaxes, pois, estes días, servíronnos para saber un pouco máis do que iriamos disfrazados: dos pingüíns.
Este ano, o centro de interese para todo o colexio partiu da temática que se está desenvolvendo dende o Equipo de Biblioteca: “O Mar”, así no correrúas houbo de todo e para todos os gustos: cabaliños de mar, buceadores, peixes multicolor, piratas, polbos, mariñeiros e augamares.
Grazas á información en forma de libros e enciclopedias que trouxeron varios dos nosos compañeiros aprendimos algunhas das características dos pingüíns en canto a alimentación, hábitat, modo de vida, tipos e clases...
Descubrimos aspectos tales como que os pingüíns viven no Polo Norte ou na Antártida -lugares onde vai moitíiiiiiiisimo frío- que son ovíparos, -esto quere decir que nacen de ovos, polo tanto non son mamíferos coma o golfiño-, tamén que se alimentan de peixes sendo as femias as encargadas de buscar o alimento mentres os machos quedan a cargo do coidado dos fillos -un dato interesante, non si?-.
Algo que suscitou curiosidade e un interese especial foi coñecer os distintos tipos de pingüíns a través da observación de distintas imaxes: o pingüín de penacho amarelo, o pingüín juanito, o pingüín saltador... axiña nos decatamos que, dadas as características do noso disfrace, iriamos de pingüín emperador que veñen sendo os pingüíns dunha serie de debuxos animados actual: “Madagascar” e da que vimos algúns fragmentos nas nosas visitas semanais á biblioteca do cole.
Toda a información recabada recollímola no encerado a modo de pequeno resumo desta tarefa de investigación que, de maneira amena, levamos a cabo durante estas semanas.
Ademais de todo isto, e para disfrutar ao máximo do correrúas preparamos unhas cancións e unhas retahílas para amenizar o percorrido polas rúas da nosa vila.
Cando por fin chegou o día, o día do desfile, acudimos ao colexio máis simpáticos que nunca, e tras sacar algunha fotografía deste momento que lembraremos durante o resto do curso dado o cúmulo de experiencias vividas, paseamos por todas e cada unha das rúas de Rianxo; algo longo e cansado, si, pero paga a pena observar como cada ano o noso pobo se entrega a este momento converténdose en todo un acontecemento social.
Durante o desfile e acompañados da nosa mascota, a súper-abella Pepa que tamén ía disfrazada de pingüín e de Nelly, o mellor apoio do mundo mundial: cantamos, rimos, saltamos, zapateamos e... OOOOOLAAAAA!!! Deixamos claro á xente que 5 anos B estaba aquí.
Xa de novo na clase, tocaba repoñer forzas e, para iso, o profe dispuxo na mesa grande todos os postres de antroido que cada un de nós aportou, había de todo: roscas, freixós, orellas... ummmmm, estaban deliciosas!!!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 3 comentarios