Bienvenido

TRUCO OU TRATO?...

viernes, 31 de octubre de 2014

Esta semana vivimos o noso primeiro Halloween-Samaín no cole dos maiores, foi unha semana monstruosa chea de cabazas, morcegos e meeedo, moitas moitas historias de medo... acompañádesnos?...
Que mellor xeito que introducirnos nesta celebración que a partir da lectura de varios contos: o de A pantasma HU -que nos contou Carmen, a profe de P.E.L.O.- e El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives) -que nos contou o profe-.
En ambos contos, os seus protagonistas son dúas pantasmas un chisquiño peculiares, pois ademais de non gustarlles iso de asustar á xente, eran as pantasmas máis medoñentas que endexamais se coñeceron nas historias fantasmagóricas de todos os tempos... incrible!

El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives)
A lectura e traballo destes contos, supuxeron momentos de fantasía inigualables, diversificados coa recreación plástica, xunto cos nosos amiguiños e amiguiñas de 3 ANOS A da profe Silvia, de todos os convidados que asistiran ao aniversario de Enrique para celebrar os seus 400 anos... case nada!
Para esta actividade, de maneira individualizada, debuxamos con rotulador de cor negra nun filtro de café de cor branca, cadansúa pantasma: ollos máis grandes ou máis pequerrechos, bocas abertas ou pechadas, con dentes afiados ou con linguas monstruosas... unha festa “divina de la muerte”, non si?...



Asemade, e unha vez que xa leramos unhas cantas veces as historias da pantasma U e da pantasma Enrique, participamos nunha das asembleas matinais no noso primeiro torbeliño de ideas no que tiñamos que sinalar elementos representativos do Halloween-Samaín: cabazas, pantasmas, bruxas, morcegos… e moitíiisimas cousas máis.
Por outra banda, e por se todo isto fose pouco, o centro pediu a colaboración das nosas familias para a elaboración das cabazas. Había cabazas para todos os gustos: dende bruxas, vampiros e esqueletes, ata personaxes dos nosos debuxos animados favoritos… mil millóns de grazas, familias!
Unha vez comentadas polos donos e donas de cada cabaza o seu proceso de elaboración, quen lles axudou, que materiais empregaron..., colocamos as cabazas nas fiestras do cole, e no serán do mércores, os profes acenderon as candeas... abofé que semellaba unha escola encantada coma o castelo no que vivía Enrique!



Xa o xoves, pechamos esta semana participando nas distintas actividades organizadas polos equipos do centro.
Así pois, tras a asemblea matinal, os nosos compañeiros e compañeiras de 3 ANOS A acudiron un chisco á nosa clase para escoitar as historias de medo que nos contaron os nenos de 1ºA e de 4ºA... que atentos estivemos!
Destacable o fermoso detalle dos ex-súper-maiores do profe que ilusionados lle propuxeron á profe Thais, contarnos o conto de elaboración propia titulado: Samaín en Exipto. Deste xeito, unha sensacional DANIELA, mergullounos nun conto no que nos trasladamos ao Antigo Exipto... case nada!... Parabéns súper-maiores, sempre seredes os mellores para o profe!


Posteriormente, xa no momento da merenda, e antes de saír ao patio, degustamos un orixinal biscoito con forma de cabaza que trouxo XIMENA feito pola súa nai Carmen e por ela mesma... que orgullosa contaba que ela lle botara o iogur!... mmm, delicioso!


Finalmente, á volta do patio, puxemos o colofón final a esta semana, e coa axuda da teacher Karina,  puxemos o disfrace elaborado para a ocasión. Nin de Batman, nin de Superman, nin de Tortuga Ninja... iamos de demos! Con capa e cornos de cor vermella, bailamos co resto de nenos e nenas do cole a canción de Paco Nogueira “No Samaín”...














Truco ou Trato?... Siii, por suposto, o profe tíñanos unha sorpresa e agasallounos co noso primeiro truco ou trato en forma dunhas saborosas piruletas de fresa agochadas nun simpático demo... estupendo!...


Agora xa, toca ir pensando no que celebraremos no magosto que moi pronto tamén viviremos no cole, así que... a matinar!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!

CHEIRO A BISCOITO...

viernes, 24 de octubre de 2014

Menuda sorpresa nos agardaba esta semana, pois nada máis e nada menos que o xoves celebramos no cole... un aniversario!...
Neste primeiro aniversario, foi a quenda de SANTIAGO, que convertido en todo un súper-maior de 3 anos, fixo de estupendo anfitrión servindo de guía na incorporación á nosa parrilla de clase da rutina dos aniversarios que levaremos a cabo a medida que o tren dos aniversarios da clase vaia avanzando ao longo do curso.
Esta celebración, por ser a primeira que vivimos, convertiuse en algo especial, pois xuntos descubrimos a secuencia rutinaria que seguiremos na celebración dos aniversarios que teñamos durante o curso, moi atentos...
En primeiro lugar, e para que o homenaxeado se sintise o verdadeiro protagonista do evento, xa a primeira hora da mañá, inmediatamente despois do ritual da asemblea matinal, SANTIAGO puxo a súa coroa na que figuraba nun lugar moi visible un gran número 3, os anos que cumpría o noso cumpreañeiro. Sen lugar a dúbidas, tratábase dun día diferente para o noso compañeiro... que contento estaba!


Así pois, xa no tempo que habitualmente adicamos ao momento da merenda, disfrutamos do aniversario do noso compañeiro. Para isto, SANTIAGO comezou soprando a vela ao tempo que lle cantabamos o “Cumpleaños Feliz”...


Posteriormente, o momento estrela desta rutina, un dos momentos que, curso tras curso conta con máis significado para nós: o traspaso da foto do cumpreañeiro da tarta de 2 anos para a tarta de 3 anos, foi un momento sensacional e co que todos e todas estabamos expectantes, encántanos setirnos súper-maiores!...
Deste modo, o cumpreañeiro colleu amodiño coa axuda do profe da tarta de 2 anos a súa foto e pegouna na tarta de 3 anos, decatándonos que na tarta de 2 anos só quedan as fotos de 3 compañeiros: EVA, JUAN RAÚL e YAIZA, eles serán os próximos en cumprir anos; así que paciencia...


Despois, cantamos e mimamos a canción de “Tengo 3 años” e degustamos un delicioso biscoito do que non deixamos nin as migallas... mmm, estaba delicioso!






















E para rematar e como recordo do aniversario de 3 anos de SANTIAGO no cole dos maiores, que mellor que unha foto de familia na que todos e todas lucimos as nosas mellores sonrisas... PA-TA-TA!


Agora xa, para a vindeira semana celebraremos no cole o Halloween-Samaín, e aínda que non sabemos moi ben de que se trata exactamente, ao longo destes días descubriremos un pouquiño máis que se celebra. Estades preparados para pasar medo?... Nos cremos que... si?
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!

DIMENSIÓN NUBARIS: unha emocionante aventura.

viernes, 17 de octubre de 2014

É posible que ao longo destas semanas xa oirades falar de NUBARIS. Pois ben, esta semana mergullámonos na dimensión NUBARIS desenvolvendo as nosas primeiras actividades impresas nos libros de súper-maiores de NUBA.
Así pois, neste curso, ademais da axuda indispensable das nosas familias e do profe, contaremos coa colaboración de NUBA, unha pequena nubari inqueda e curiosa, sempre atenta para descubrir os segredos e misterios que se ocultan ao seu redor.
Da súa man, coñeceremos a vida en NUBARIS e comprobaremos que se parece moito ao noso mundo.
NUBARIS, atópase no final do arco da vella. Trátase dun universo misterioso que cheira a biscoito recentemente feito e a terra fresca. Un lugar no que se sentas nalgunha das súas prazas podes contemplar o seu ceo dourado e ver como as nubes cambian misteriosamente de forma, escoitar a música do vento movendo as follas das árbores ou o rumor das alegres augas do río que baixan en busca do mar.


Dentro deste contexto motivador, e servíndonos do coñecemento desta nova dimensión chea de vida, -NUBARIS-, recreamos un arco da vella empregando ceras plásticas de cores diversas e variadas ao que lle pegamos un adhesivo da pequena NUBA. Quedaron tan xeniais, que estas primeiras “obras de arte” serviron para ambientar e decorar o corcho frontal da aula que completamos cun fantástico sol de cor amarela...















Durante o curso, NUBA atoparase situada nun lugar privilexiado da aula e en cada unidade didáctica converterase nun excepcional eixo motivador que nos presentará, a través das súas fascinantes historias, cada centro de interese: a casa e a familia, a alimentación, a rúa e as tendas, os animais e plantas, os medios de transporte e profesións, as paisaxes e a auga...


Do mesmo xeito, a pequena NUBA, convertirase nun nexo de unión coas nosas familias no momento no que se planifique a visita desta nubari ás nosas casas e vivir con nós o noso día a día... que interesante!
Esta semana, NUBA tivo un papel si cabe máis protagonista que nunca, pois convertiuse na compañeira indispensable coa que compartimos diferentes momentos da xornada: o momento da asemblea matinal e da hora do conto, o momento do xogo libre e/ou dirixido nos rincóns, o momento do tempo de lecer... unha mágoa que o tempo non acompañase para levala ao patio!...


















Por outra banda, e como actividades previas e de motivación, coñecimos algunhas das normas de uso básicas dos libros que se atopan clasificados por equipos de traballo na zona de traballo obrigatorio en mesa.
Agora, sabemos que no tempo adicado ao traballo obrigatorio en mesa, deberemos estar atentos no momento da explicación de cada actividade para logo saber o que temos que facer. Para iso, cómpre poñer todo da nosa parte para facelo o mellor que sabemos, e así, cando levemos os materiais para as nosas casas, as nosas familias se poñan contentas, moooi contentas.
E é que non se trata duns libros calquera... nooon!!! Trátanse duns libros diferentes, especiais; son libros de maiores, cun montón de actividades que nos axudarán a comprender un pouquiño mellor o noso pequeno-gran mundo.
E para rematar, que mellor maneira que recreando a marioneta de pau da pequena NUBA?... Con témpera de cores e pincel, recreamos a unha NUBA cuns vestidos cheos de cor e purpurina, moooita purpurina...



Agora xa, a vindeira semana, descubriremos un dos espazos do cole que se convertirá en alicerce dunha das rutinas que moi pronto incorporaremos á nosa parrilla de clase: a biblioteca do cole na que desenvolveremos a actividade do préstamo semanal; unha rutina semanal na que as familias teredes un peso fundamental... contamos convosco!...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!

CACAREXANDO!

viernes, 10 de octubre de 2014

Esta semana, presentarémosvos a dous dos nosos compañeiros de viaxe durante estas primeiras semanas no cole dos maiores: PEPE e PACO. Como?... Que non sabedes quen son?...

PEPE e PACO, son dous pitiños -un de cor amarela e outro de cor branca- que puxeron o seu graniño de area para que o noso proceso de adaptación no cole dos maiores non supuxera demasiado estrés emocional.

En primeiro lugar, comezamos co conto de O polo Pepe (Edit. SM); unha historia repleta de valores tales como a necesidade de alimentarse de xeito equilibrado para medrar sans e fortes (Educación para a Saúde) ou o respecto á diversidade como elemento enriquecedor da aula (Educación para a Paz). 
Siii, este conto forma parte do rincón da biblioteca da aula que lemos e relemos unha e outra vez... é estupendo!


Asemade, de xeito máis improvisado, esta historia serviunos para iniciarnos na expresión rítmico-musical e corporal, dramatizando e mimando a historia musicada do polo PEPE, algo que se diversificaría coa canción titulada: Mi pollito amarillito que recreamos unha e outra vez diante do E.D.I. (Encerado Dixital Interactivo)... canto artista!


Xa que logo a historia do polo PEPE causou tal fascinación, aproveitamos para traballar, a partir dunha idea orixinal de Bea e dos seus pequerrechos do CPI Camiño de Santiago (O Pino) un poema de Azucena Arias Correa recollido en O proceso de adaptación. E ti... vas á escola? editado pola Xunta de Galicia.
As dúbidas do pitiño, mergúllanos nos sentimentos que de novo un pitiño, nesta ocasión de cor branca e que decidimos chamar PACO, atravesa os días previos ao inicio da escola.
De primeira man, todos e todas vivimos e revivimos ao tempo que PACO os nervios da noite anterior, a ledicia por todas as cousas novas que levaría na súa mochila, a incertidume ante o descoñecido: resto de nenos e nenas, profes, aula, patio..., nervios, inseguridades...
Todas estas situacións e sentimentos traballámolos a partir da creación dunha secuencia de aprendizaxe que titulamos: O PITIÑO BRANCO COMEZA A ESCOLA. Presentamos deseguido as portadas ás que ademais lles engadimos os nosos nomes en folios fluorescentes súper-rechiflantes.

- O PITIÑO BRANCO COMEZA A ESCOLA -
A realización desta secuencia de aprendizaxe, simultaneamente propiciou unha primeira toma de contacto con algúns dos materiais que empregaremos ao longo do curso tales como as ceras plásticas, os rotuladores, a témpera, os gomets... iniciándonos progresivamente no seu uso autónomo e axeitado.
O resultado?... unha secuencia de traballo desenvolta con moita ilusión e esforzo individualizado no tempo adicado ao traballo obrigatorio en mesa... canto traballamos!













Velaí vai o resultado do noso primeiro traballo no cole dos maiores... atentos!











Uf!, e agora, xa para a vindeira semana, comezaremos os materiais que servirán de guía no desenvolvemento dos procesos de ensinanza-aprendizaxe que levaremos a cabo ao longo do curso. Tranquiiilos, moooi tranquilos, pois nesta ocasión contaremos coa axuda de NUBA, a nosa mascota de aula que pronto coñeceredes.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!