Pero… que se celebra no Samaín?
A celebración do Samaín en Galicia non é unha moda nova. A súa orixe remóntase miles de anos atrás, arredor do século I a.C.; época na que os celtas celebraban a fin do verán e o comezo da época escura.
Durante a noite do Samaín, os celtas crían que se abría unha porta entre o mundo dos vivos e o dos defuntos. Unha das costumes nesta celebración era a de amontoar e pintar as caveiras dos seus familiares falecidos e deste xeito indicar o camiño a casa ás almas dos familiares e asustar ós inimigos que trataran de atacalos.
Outro día, aproveitamos para meterlle un susto a Karina, a profe de Inglés. O que non sabiamos é que ela tamén nos tiña preparada unha “little surprise” e nun abrir e pechar de ollos converteuse nunha “witch”. It was very fun, thank you teacher!
Por outra banda, e por se todo isto fose pouco, unha vez máis dende o centro pediuse a colaboración das nosas familias para a elaboración das cabazas; había para todos os gustos: dende bruxas, vampiros e pallasos, ata personaxes dos nosos debuxos animados favoritos, e ata unha cabaza moi especial que arrecendía… mil millóns de grazas, familias! Este curso, as cabazas expuxéronse nas fiestras do cole e ao serán, os profes acenderon as velas que levaban dentro e deste xeito o cole parecese que estaba encantado como o castelo no que vivía a pantasma Enrique.
Pero sen lugar a dúbidas unha das actividades máis terrorificamente divertida, foi a elaboración do mural do Samaín. Con témpera e pinceis, pintamos un inmenso castelo en papel continuo. Tratábase dun castelo encantado, no que os seus habitantes eran unhas pantasmas moi especiais,… uuuuuuu, a ver si os coñecedes?
O venres, despois do recreo, puxemos o disfraz de vampiro e nerviosos non, nerviosísimos, agardamos a que os maiores, vestidos de seres monstruosos nos cantaran unha canción moi divertida.
Aínda que ao longo da semana o profe intentou concienciarnos para o que ía acontecer o venres, a máis de un escapóuselle algunha que outra bágoa, pero é que os maiores traian unhas máscaras e unhas cabazas arrepiantes, buf… metían un medo!!!
Tamén recibimos a visita dalgúns dos nenos e nenas que o curso pasado tiña o profe, agora xa convertidos nuns súper-maiores, cantaron connosco a canción de “Truco o trato”. Así, deste xeito foi como os máis pequerrechos do cole vivimos o noso primeiro Samaín, unha semana monstruosa chea de cabazas, morcegos e meeeedo, moitas historias de medo. Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!