Bienvenido

ANTROIDO NA ANEXA.

viernes, 21 de febrero de 2020


Hoxe venres, como colofón á semana de antroido, viñemos ao cole cos nosos mellores disfraces e complementos... fantástico!
Así pois, nas asembleas matinais destes días, axiña coidamos que os disfraces e accesorios ocupan un espazo privilexiado nesta celebración onde grandes e pequenos deixamos voar a nosa imaxinación para converternos naquel personaxe que fai que vivamos o antroido de maneira intensa. Ao tempo, tamén aportamos outros elementos e características propias desta celebración como símbolos representativos e postres típicos.
Este ambiente festivo do antroido, favoreceu distintas propostas de traballo que nos permiten avanzar no noso proceso de desenvolvemento.
En primeiro lugar, improvisamos un antiface que pintamos coa cera acostada tentando cubrir de xeito uniforme todo o espazo. Para completar o deseño, pegamos papeis de cores ao chou para dar unha visión de conxunto.


Por outra banda, a véspera do antroido no cole, pintamos a carauta de MUNÍBAL, asociando a cada parte a súa cor: azul mariño para pelo e boca, “azul cielo-camuflado” para o corpo e cor amarela para os cornos... que doado!


Xa hoxe venres, vivimos o antroido no cole... que nervos!... Estabamos ilusionadísimos coa celebración, expectantes, descontrolados...
Hoxe non había tempo para as rutinas propias de cada día e, nunha asemblea diferente, descubrimos, coñecemos e identificamos cada disfrace: funcións, complementos e accesorios... estabamos xeniais!


Ao tempo, reservamos un tempo para debuxarnos con cadanseu disfrace: superheroes, princesas Disney, debuxos animados, personaxes de ficción... ata serpentinas e confete... canto detalle!



Xa a media mañá, no ximnasio, participamos no “Festival de Antroido” onda os compañeiros e compañeiras de 5 ANOS B para mimar e dramatizar “Te voy a esperar” (BSO - Tadeo Jones) de Juan Magán e Belinda que tan entregados preparamos estas semanas... que artistas!


Resultou un acto ameno e non perdemos detalle das cancións de todas as clases do colexio: canta variedade de estilos, cantos disfraces, canto traballo... parabéns ANEXA!... viva o antroido!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!

HULA: HOSPITAL UNIVERSITARIO LUCUS AUGUSTI.

viernes, 14 de febrero de 2020

Siii, tras a pertinente conta atrás no calendario do panel de rutinas, o martes visitamos o HULA... foi xenial!
Ilusionados e expectantes, ese día desenvolvemos unha asemblea na que non había tempo para as rutinas propias do momento. Deste xeito, aproveitamos para repasar algúns dos contidos que aprendemos no 1º trimestre a partir do traballo sistemático do corpo humano.
Identificamos e nomeamos elementos internos que forman parte do corpo: CEREBRO, CORAZÓN, PULMONES e ESTÓMAGO, lembrando que os HUESOS sosteñen o noso corpo e protexen os nosos órganos e que os MÚSCULOS cobren os ósos e fan que podamos movernos... que memoria!


Ao tempo, repasamos as normas e regras de seguridade no uso da vía pública: camiñar amodo, en fila, prestando atención a cada indicación... controlado, todo en orde!


Xa no autobús, co cinturón abrochado, dirixímonos ao noso destino... o HULA agardábanos!


Comezamos no hall do hospital, onde descubrimos algunhas xeralidades do edificio... non sabiamos para onde mirar!


Xa logo, paseamos por parte dos corredores ata chegar á aula hospitalaria... que coidado estaba todo!


Non imaxinabamos que no HULA había unha clase, case case idéntica á nosa... Alí, MARGA, explicounos que o Hospital Universitario Lucus Augusti, -este é realmente o nome completo do HULA-, contaba cun aula para que os nenos e nenas hospitalizados non perdan de aprender, debuxar, xogar...


Que aula tan bonita!... Cantas cores!... Cantas cousas!... pezas de construción, bonecas, cociña... e contos.


Case sen perder detalle, escoitamos o conto: Os Bolechas van ao hospital (Edit. Bolanda) recoñecendo e valorando distintos traballadores propios deste espazo. Sabiades que no hospital hai cociñeiros?... Uf!... case 3.000 persoas traballan no HULA!...


Wow!... Era todo impresionantemente enorme, o Salón de Actos semellaba un cinema... Neste espazo, practicamos a Respiración Cardiopulmonar (RCP) como técnica útil en situacións de emerxencia. Escoitamos e miramos o vídeo explicativo, avaliamos e recoñecemos a parada cardiorrespiratoria,  colocamos boca arriba, realizamos compresións torácicas e sopramos... canto experto!


Ao tempo, xa que estabamos nun hospital, varios médicos e unha enfermeira nos mediron, pesaron e miraron a tensión cun aparello que semellaba un reprodutor MP4... que sofisticado!


Tamén, coa lección aprendida, convertidos en auténticos profesionais da saúde (médicos/enfermeiros), improvisamos un “Hospital de Muñecos” onde puxemos a proba a paciencia dos adultos que nos acompañaban. Vendas, tiritas, cabestrillos... Non lles faltaba e non nos faltaba detalle!... Mil grazas!...


E para rematar antes de voltar ao cole,... que mellor que repoñer forzas cunha saborosa merenda?... Bocadillo de xamón, sándwich mixto, zume de laranxa natural... mmm, delicioso!


En días posteriores, o cúmulo de experiencias vividas propiciaron múltiples conversas relacionadas (autobús, traballadores, merenda...), deixando testemuña, como non podía ser doutro xeito, nuns debuxos aos que cada vez lles faltan menos detalles... moitos parabéns!



Buah!... Indubidablemente resultou unha saída ben interesante, organizada e desenvolta por parte duns entregadísimos traballadores. GLORIA, ÁNGEL, MARGA, CARMEN, MANUEL e ANA... mil millóns de G R A Z A S!... Sen a vosa adicación e paciencia esta saída non sería posible... ata a próxima!


Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!