Aproveitando
o centro de interese do corpo humano que nos presenta MUNELA a partir da
historia motivadora: “La pesadilla de
Munela”, descubrimos, coñecemos e controlamos o propio corpo de forma
global e segmentaria a partir das interaccións co espazo, os obxectos e os
demais.
Así pois,
MUNELA, unha noite ten o peor pesadelo que un monstro pode ter pois, nada máis
e nada menos que se converte por momentos en... humano! Tomando esta situación
como fío condutor, aproveitamos para interiorizar, se cabe aínda máis, o
esquema corporal e así empregar axeitadamente as posibilidades motrices,
sensitivas e expresivas do corpo, adaptando a cada situación posturas e
actitudes corporais.
Asemade,
mediante o traballo sistemático deste centro de interese, adquirimos hábitos
propios dunha vida saudable relacionados coa hixiene, alimentación e o descanso
mental e corporal, entre outros, valorando o traballo de diferentes
profesionais relacionados coa saúde (médico, enfermeira) e a práctica habitual
de deportes como medidas fortalecedoras de saúde.
Neste
senso, unha situación excepcional que se propiciou para o coñecemento do corpo
humano o curso pasado, foi o debuxo diario do súper-encargado no que cadaquén apuntaba algúns dos seus rasgos
característicos: cor de pelo, de ollos, vestido,...
Agora xa,
en 4 ANOS, quen máis e
quen menos elabora un esbozo máis ou menos completo e coidado do esquema
corporal: cabeza con ollos, nariz, boca, orellas e pelo, tamén o pescozo,
tronco e extremidades…
Ao tempo, completamos os nosos debuxos
con outros elementos que contribúen a dar unha visión de conxunto: soles,
nubes, arcos da vella, herba, flores… non lles falta detalle!
Así, e
como colofón a todos estes descubrimentos, que mellor que xa hoxe venres,
cambiar a actividade do caderniño de MUNELA por un debuxo no que unicamente
existía a consigna de debuxarse a si mesmos. Nesta ocasión, non se trataba dun
debuxo máis, era un debuxo especial, diferente, único,... por primeira vez
nesta actividade traballamos con folios de cores... case nada!
Primeiro,
pechamos os ollos e pensamos en que situación nos gustaría debuxarnos para deste
xeito deixar testemuña dalgúns dos nosos intereses, motivacións e
preferencias... que silencio!
Logo,
tocou decidir a cor do folio que nos gustaría para o noso debuxo e lonxe de
poder escoller a cor do noso “mellor amigo”, debiamos deixarnos levar polos
nosos gustos persoais, ser orixinais... complicada decisión!
O que está claro é que cada vez
gozamos máis deste tempo de debuxo, invertindo un tempo de maior calidade no
seu proceso de elaboración, despreocupándonos do traballo alleo, empregando
para cada cousa un rotulador, coloreando ao xeito, sen présa…
E como nos gusta cando reunidos en
asemblea descubrimos, ollamos e identificamos o que debuxou cada compañeiro e
compañeira. Bonito, bonito quedou o noso corcho do corredor… fantástico!
Un saúdo e non esquezades
que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!
0 comentarios:
Publicar un comentario