TRUCO OU TRATO?

Hoxe pechamos o traballo a uns días nos que as bruxas, pantasmas e esqueletes vertebraron as experiencias na nosa aula… que intensidade!

Sabedores da expectación que supón o Halloween-Samaín, a súa celebración na clase xa comezou antes do previsto con torbeliños de ideas que serviron para constatar cales eran os nosos coñecementos previos e para deixar en evidencia as nosas necesidades de aprendizaxe sobre esta festa.

Nestas asembleas matinais, saíron algún dos elementos máis representativos desta celebración: cabazas, pantasmas, castelos encantados, morcegos… e FRANKENSTEIN?... Pero... quen é FRANKENSTEIN?...

SONIDOS DE MIEDO (Edit. SM)

Este personaxe de cara verde, cicatrices na testa e parafusos no pescozo, causou tal sensación que buscamos imaxes no ordenador da aula, sen decatarnos, que existía-existeu un Frankenstein de verdade; por iso, sensibilidades a parte, centrámonos nos debuxos… quedamos estupefactos!

Evidentemente, non deixamos pasar inadvertido este personaxe tan característico das historias de terror e coloreamos a Frankenstein nunha actividade na que puidemos pintar, de maneira excepcional, a letra “F” con rotulador de cor vermella… quedou unha letra sangrienta espeluznante!

Da mesma maneira, coñecemos a fascinante historia de ENRIQUE, unha pantasma medoñenta que, onda os seus amigos Lucía, Jorge e Eduardo, celebraba a súa festa de aniversario de 400 anos… case nada!

El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives) serviu para crear un ambiente de festa que resulta tan grato e estimulador para a aprendizaxe. Escoitámolo case a diario como recompensa: canto rimos cos cambios de cor, cos seus medos no sotáno e coa aparición de Mimí.

EL CUMPLEAÑOS DE ENRIQUE (Edit. Edelvives)

Conscientes da acollida desta historia, recreamos cadansúa pantasma. Siii, sabémolo de sobra!, as pantasmas son de cor branca!,... pero nesta ocasión, puidémolas pintar das cores que quixeramos, xa logo na asemblea explicamos que estaban a comer en cada caso. Houbo de todo: dende os caramelos brillantes e o refresco de menta do conto, ata limonada, amorodos con nata e mesmo cookies con virutas de delicioso chocolate… fantástico! E esas “UUU”… aterradoras!

Pero ahí non quedou todo, pois ademais de ver contadas veces a curta Pet of Drácula (La mascota de Drácula), memorizamos, cantamos e mimamos a canción titulada: Noche de terror.

Tamén decoramos cadansúa carauta de cabaza con témpera e cera. Pero… non tiñamos témpera de cor laranxa!... así que fixemos a mistura entre a cor vermella e amarela e… tachán, problema resolto!...

Como pintamos, coloreamos e escribimos os nosos nomes!...

Un traballo do máis completo… parabéns!

Por outra banda, dende o centro pediuse a colaboración das nosas familias para a achega de cabazas decoradas co gallo desta celebración para unha exposición no hall do noso edificio: bruxas, morcegos, zombies, Maléfica… ata unha cabaza de Frankenstein con parafusos incorporados e a de Triki -o  monstro das galletas- que traia cookies de serie que enseguida degustamos compracidamente… mmm!

Este curso, na exposición aprendemos a “no tocar, solo ver”, trátanse de obras de arte, e as obras de arte… non se poden tocar!!... Quedou claro??...

Xa hoxe venres, para darlle á xornada un toque diferente e especial, o desenvolvemento de cada rutina estivo marcada polo Halloween-Samaín.

Así pois, segundo o listado alfabético do panel de ausencias e presenzas, tocóulle ser súper-encargado a ESTEBAN, pero máis que súper-encargado resultou ser… un súper-morcego! Pois excepcionalmente, logo de non ter ningún erro no ditado de grafemas no encerado, o ditado de números fíxoo coa capucha posta…, un detalle que quizáis non teña a maior importancia, pero ver a ESTEBAN na aula coa capucha de morcegos foi algo que non sabemos o motivo, pero… nos deixou sen palabras!

E aínda quedaba o mellor, un aparello con sons de medo que nos serviu para comprobar se eramos quen de adiviñar de que se trataba en cada caso. Algúns sons estaban doados, eran similares aos sons que aparecen no conto de Sonidos de Miedo (Edit. SM), pero outros… canta imaxinación!

Xa logo, no momento da merenda, improvisamos un picnic na zona da asemblea. PAULA, HÉCTOR e outros nenos pulsaron o aparello unha e outra vez ao tempo que o resto tentaba adiviñar... como nos gusta facer de profe!

E para rematar, a editorial de MUNELA agasallounos cunha piruleta de amorodo que viña nun cestiño idéntico ao dos Little Einteins… que coincidencia!

Isto e a purpurina que refregamos pola cara foi o mellor colofón a unha semana… terroríficamente divertida! HA HA HA!...

Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!