ABRAPALABRA...

Sabedes que moitos dos ex-alumnos do profe veñen ás veces durante o momento do recreo a visitarnos?... Pois si, moitos dos súper-maiores que tiña o curso pasado o profe aproveitan o momento do recreo, ademais de para facer un montón de cousas (merendar, xogar ao fútbol nas pistas dos maiores, á comba e á goma elástica, acudir á biblioteca...) para facernos pequenas visitas.
A verdade é que durante os primeiros días as caras eran de estupor, de sorpresa e, sobre todo, de nostalxia, cando descubrían que a súa foto no percheiro non estaba, que os archivadores tiñan outros nomes e, o máis sorprendente, que no seu sitio había outro neno ou outra nena.
Xa vos contaramos que, aproveitando que estabamos a celebrar no cole o Samaín, os súper-maiores viñeran a meternos medo, a asustarnos con cara de zombies, uuuuh!!!
Pois ben, nunha destas visitas, a un dos súper-maiores ocorreúselle unha idea e, como a confianza aínda non se perdeu de todo, preguntou: “profe, podo lerlles un conto aos nenos e nenas da túa clase?”... Imaxinamos que os blogueiros fieis ao noso blog -porque sabemos que moitos de vos seguides a visitarnos- coñecedes de sobra de quen se trata, non?...
A ver, que neno dende que comezou no cole dos maiores quería ser, entre outras moitas cousas, conta-contos?... Pero non se trataba dun conta-contos calqueira, senón un “conta-contos con carretilla para levar os libros”... lembrades?...

Siii, é Mauro, o irmán de Froilán, que nun destes últimos recreos nos que non saimos ao patio por mor do frío ou da choiva, sorprendeunos converténdose por "arte de abracadabra" nun conta-contos e leunos o conto de: Os Bolechas xogan ao baloncesto (Edit. A Nosa Terra). Se ben é certo, ao principio custoulle un chisquiño dominar ao público, pero pouco a pouco, e lembrando como o facía o profe, embelesou ata o neno e nena máis fedello... non perdimos detalle!

De todos é coñecido cos contos se convirten en aliados excepcionais nos procesos de ensinanza-aprendizaxe que levamos a cabo na aula, así, ademais de ensinarnos a escoitar e a ver as cousas cos ollos da imaxinación, converténse en poderosos estímulos para o desenvolvemento da creatividade e do pensamento diverxente.
Asemade, os contos tamén nos serven para atoparnos cos problemas éticos fundamentais favorecendo a adquisición dun primeiro código moral ao mesmo tempo que reforzan virtudes e cualidades como o valor da amizade, a humildade, a exaltación da intelixencia e do inxenio...
Ao longo destes meses, foron varios os contos lidos e traballados na clase, servíndonos a súa utilización para crear un clima de diversión e festa que resulta tan grato e estimulador para a aprendizaxe: El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives), La casa de la mosca fosca (Edit. Kalandraka), Os 3 porquiños (Edit. OQO)…
Mauro, estivestes fenomenal, estamos convencidos de que cando sexas maior, te convertirás nun conta-contos fantástico!

Xa vedes como o noso profe aínda se lembra dos que serán para sempre os seus “angelitos”, burbulliñas de amor, gatiños e agora.... súper-maiores!, desexándolles que todo lles vaia xenial... merecédelo!
Un saúdo acompañados de lectura e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!