UN MAGOSTO DIFERENTE...

Pois si, hoxe tivemos un magosto diferente, pero ollo, isto de diferente non implica, nin moito menos, que fose aburrido, xa que a pesar de que a choiva non quixera perderse a nosa festa e fixo acto de presenza ao longo da mañá, pasámolo fenomenal!
Foi unha semana "complicada", con moitos traspés e cun ritmo de traballo frouxo se temos en conta o de outras semanas, e é que xa sabedes que para nós calquera novidade que aconteza no cole afectános dunha sobremaneira, non vos podedes facer unha idea ata que punto.
En primeiro lugar, moi nerviosos, ilusionados, hiper-excitados... e todo o que poidades imaxinar elevado á máxima potencia, o profe foinos chamando para poñer a gorra-viseira elaborada ao longo destes días, por certo, un dos modelos máis comentados polo resto de profes do cole, quedaron abraiados do ben que debuxabamos... Estabamos moi moi guapos; e o profe?... Tamén!!!

Xa na asemblea levamos a cabo as rutinas de entrada: elección da súper-encargada, fichaxe de ausencias e presenzas, constatación do tempo atmosférico -hoxe Sandra tívoo doado... choiva!-, actividades de cálculo, de lecto-escritura... e conversas vinculadas co día de hoxe: o outono e os cambios que trae consigo no contorno natural e na vida das persoas.
Deste modo, aproveitamos as estupendas cestas que moitos dos nosos compañeiros e compañeiras trouxeron e que nos permitiron comprobar de primeira man algunha das súas propiedades en canto a cor, tamaño, textura... e que suscitaron curiosas e ocurrentes situacións. Todavía non entendemos como os tomates eran de cor laranxa. Estaban “caducados”, profe!

Logo, chegou o momento de ir pasando polas distintas estacións nas que se atopaban os xogos organizados, pero claro, a choiva, mudou un tanto a organización prevista -ti non estabas invitadaaaaaaa!!!- e, en lugar de realizar os xogos nos patios exteriores do centro, habilitáronse distintas dependencias de ambos pabillóns para disfrutar alí do tragacastañas -menuda puntería-, da culler e castaña -as caras de velocidade... o mellor!-, das carreiras de sacos -non faltaron os tropezóns e as caídas-, do magosto de cores -aquí deixamos a gorxa animando aos do noso equipo- e de coellos ao tobo -ao pandeiro quédalle pouco se seguimos dándolle con tanta forza-.

Xa na clase, máis tranquilos collimos as mochilas para merendar coma se dun día máis se tratase, pero... e as castañas?, onde estaban as castañas? O profe explicounos que estaban a piques de rematar de asalas e o cheiro que había no pabillón norte cando acudimos aos xogos o dicía todo, como ulía...

Mentres tanto, aproveitamos un anaco de tempo para realizar actividades de lecto-escritura coñecendo á Señora da Montaña, o M, e o que lle acontecera nun dos seus paseos polo bosque do País das Letras. Quedaramos intrigados e especialmente interesados na resolución da desaparición das súas fillas, as xemelgas N-Ñ...

E xa por fin, os nosos cestos coas castañas, unhas castañas que moitos de nos nin probamos porque como somos moi coitados, decidimos levarllas ás nosas mamás. E os papás?... Uff, eee, pois ninguén se lembrou deles, así que non comerán castañas.
Finalmente, un momento reservado para a expansión vital e a catarse; e a ritmo das nosas cancións preferidas movimos o esquelete con máis ou menos acerto, xa que claro, coma sempre, hai a quen lle gusta dar a nota e aproveitase para facer das súas: foi súper-divertido!!!
Sen lugar a dúbidas, un día especial, pero... as fichas?, cando facemos fichas profe???...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!