Bienvenido

SUEÑOS DE GARABATOS I.

viernes, 26 de marzo de 2010

A pesar dunhas semanas intensas, no ca actividade diaria se refire, non deixamos as nosas prácticas diarias comezamos a estudar uns “Bits de Inteligencia” novos, nesta ocasión vinculados co mundo da arte e que nos están resultando fascinantes.
Os “Bits de Inteligencia”, resultan de gran utilidade para estimular o cerebro, o aprendizaxe e a memoria dos nenos e nenas, axudando a adquirir novos coñecementos, a desevolver e ampliar a linguaxe, o hábito e a capacidade de atención, a memoria visual e auditiva, a fomentar a curiosidade e o interese... e xa o curso pasado e este convertíronse nuns recursos didácticos excepcionais cos que aprendemos, entre outras cousas: os planetas do Sistema Solar, acercámonos ao mundo da escultura e arquitectura, descubrimos as características dalgúns animais e do conxunto instrumental escolar, escritores e músicos coñecidos...
Con esta rutina, inténtase poñer aos nenos en contacto coa arte e as expresións artísticas de todos os tempos e diferentes culturas, para deste modo, desenvolver e ampliar o seu sentido artístico ao máximo, así como ofrecerlles unha amplia gama de posibilidades artísticas que contribuirán ao desenvolvemento da competencia cultural e artística establecida pola UNESCO.
Esta nova rutina, supón coñecer, comprender, apreciar e valorar criticamente diferentes manifestacións culturais e artítisticas que promoven un xuízo crítico e creativo da realidade que se amosa. Ademais, día a día, aprenderemos un pouquiño máis de cada obra: autor, movemento pictórico, características máis salientables... e todo aquilo que nos amose un coñecemento o máis exhaustivo posible das 8 obras seleccionadas. Non se nos escapa unha!!!
“Persistencia de la memoria” y “Mujer en una ventana” de Salvador Dalí.
“La gallinita ciega” de Francisco de Goya y Lucientes.
“El gran canal desde el palacio Balbi” de Canaletto.
“Madre e hija delante del Sol” de Joan Miró.
“Niños jugando a los dados” de Murillo.
“Las Meninas” de Pablo Ruiz Picasso.
“La conversación” de Henri Matisse.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

E PARA CELEBRALO... HOXE COCIÑA PAPÁ!

jueves, 18 de marzo de 2010

Por fin hoxe resolveuse o segredo destas últimas semanas, o agasallo que, día a día, moi entusiasmados fomos elaborando na clase para regarlarlle aos nosos papás no “Día do Pai”.
Este curso, e para seguir traballando aspectos vinculados coa coeducación e coa igualdade de oportunidades entre ambos sexos que suscitou o traballo na clase do “Día Internacional da Muller Traballadora” o pasado 8 de marzo, decidimos facerlle nada máis e nada menos cun mandil...
Si, si, un mandil; pois logo de descubrir nunha das asembleas que aos nosos papás lles fascina estar na cociña, non podía haber un agasallo mellor, non credes?...
O seu proceso de elaboración foi sinxelo e serviunos para descubrir unha nova técnica plástica, a do estarcido; pois o debuxo e o texto que lle fixemos ao mandil estaban elaborados a partir desta. Que non coñecedes esta técnica plástica? Entón moi atentos...
O estarcido é unha técnica de pintura decorativa onde se emprega unha plantilla para estampar un debuxo determinado, no noso caso un sol.
Primeiro comezamos pintando por fora do debuxo realizando movementos circulares e no sentido das agullas do reloxo e despois en sentido contrario, como acariciando a superficie. Para o sol usamos a cor amarela no centro, e a cor laranxa para os raios e para o bolsillo empregamos a cor verde.
Finalmente, con coidado e suavemente retiramos a plantilla que, previamente suxeitamos ao mandil con cinta adhesiva para que non se movese.
Cada día, e un tras outro, o profe foinos chamando seguindo a orde da casiña -por iso de evitar discusións, nervios e un estrés innecesario en moitos de nós- e fomos confeccionando os elementos dos nosos mandís: un sol na parte superior e a palabra “PAPA” na parte inferior xusto no centro do bolsillo do mandil. Quedaron sensacionais, non si?...
Outro dos días, elaboramos unha tarxeta na que, do mesmo xeito co curso pasado lle desexariamos aos nosos papás un moi feliz Día e na que nos debuxamos a nós mesmos collidos da súa man.
Esta actividade serviu para comprobar que elementos do esquema corporal integramos xa na elaboración da figura humana. Neste sentido hai que dicir que había debuxos para todos os gustos, uns máis elaborados que outros nos que xa se poden ver algúns elementos desexables na figura humana infantil como as orellas, as pestanas e ata as rodillas. Unha proba de co noso proceso de maduración día a día evoluciona permitíndonos avanzar no noso desenvolvemento harmónico e integral.
Como podedes imaxinar, o “Día do Pai” mudou o normal desenvolvemento da nosa xornada diaria e, posibilitou un sen fin de conversas que, cando menos resultaron interesantes, e nas que aprendemos a valorar cousas que moitas veces, ao estar acostumados, pasan inadvertidas para nós.
Así, nunha das asembleas matinais, decatámonos da sorte que temos ao ter cerca aos nosos papás, vivindo connosco e non noutro lugar, un feito que impediría velo e disfrutar del a cotío como lle ocorre a outros nenos e nenas. E é que na sociedade actual na que vivimos, cada vez hai máis parellas divorciadas ou nais que afrontan a maternidade en soidade; iso sen falar, dos casos que moitas veces conlevan situacións traumáticas para os pequenos relacionadas coa perda dun dos proxenitores ou co abandono.


Por xogar con nós, por servirnos de apoio nos nosos momentos máis “difíciles”, por alentarnos a intentalo de novo tras un fracaso e por felicitarnos tras un éxito, por axudarnos naquelas cousas que máis nos custan... por iso e por outras moitíiiiiiiiiiiiiiisimas cousas máis. GRAZAS PAPÁS e xa sabedes que hoxe para celebralo... cociñades vos!

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!



MI MAMÁ ES SÚPER!

viernes, 12 de marzo de 2010

Esta semana celebrouse o 8 de marzo o “Día Internacional da Muller Traballadora”, unha actividade conmemorativa que suscitou na asemblea matinal unha conversa moi interesante na que aprendemos a valorar un pouquiño máis o papel na sociedade actual que levan a cabo moitas mulleres, entre as que se atopan, as nosas mamás.
Este día foi recoñecido pola "Organización de las Naciones Unidas" (ONU)
e conmemórase a loita da muller pola súa participación na sociedade e no seu desenvolvemento íntegro como persoa.
Todo isto, viuse reflectido na asemblea matinal que daba incio a unha intensa, pero froitífera semana no ca traballo se refire, na que entre todos chegamos á conclusión de que as nosas mamás son SÚPER: super-boas, super-agarimosas, super-alegres e... super-traballadoras!!!
Logo de co profe nos explicase porque se celebraba este Día e que era o que se pretendía conmemorar, quen máis e quen menos fixo a súa aportación na asemblea falando acerca do traballo que día a día desenvolve a súa tía, madriña, avoa, pero, sobre todo, a súa nai.
Había ocupacións de todos os tipos e sectores: caixeiras de supermercado, nais que traballan en fábricas, oficinistas e secretarias, recepcionistas... incluso, varias delas cunha profesión un tanto sorprendente e que resultou descoñecida para o profe; pois máis dun dixo que a súa nai “traballaba nas ventanas” ¿...? Non sei quizáis é a influencia de "Spiderman" e doutros seres fantásticos que tantas conversas ocupan no noso día a día, pois ningún dos nenos que dixeron esta profesión soubo explicar en que consistía esta, cando menos, “peculiar” profesión.
Interesante os nenos e nenas que comentaron cas súas nais eran mariscadoras e mariñeiras, unha profesión moi arraigada neste pobo, pero que, por outro lado, tan pouco habitual resulta noutros lugares nos que non é algo habitual que unha muller vaia a pescar ao mar xunto con outros homes, unha profesión que, en moitos pobos mariñeiros, segue estando reservada unicamente para os varóns.
E é que, durante moito tempo, a sociedade presentou aos homes cun papel dominante e, ás mulleres, en cambio, cun papel de sumisión alentadas a abandonar o éxito académico e o mundo laboral extradoméstico, ata tal punto que hoxe en día aínda existen persoas que sosteñen que determinados estereotipos xenéricos débense a diferentes cualidades biolóxicas de ambos sexos.
Outros nenos en cambio, apuntaron cas súas nais non traballaban en nada... en nada?? Bueno, o que intentaban dicir era que non realizaban ningún traballo remunerado fora do fogar, pois o feito de que queden na casa non implica, nin moito menos, que non fagan nada. Así, entre todos comezamos a dicir as actividades que día a día fan as nosas mamás: fregar, lavar e pranchar a roupa, facer as camas... e un sen fin de tarefas, entre as que se atopaba tamén a de cociñar. Neste punto, máis de un dixo co seu pai tamén cociñaba algo que, en cambio, non ocorría co resto de tarefas domésticas.
Do mesmo xeito que no ámbito familiar, tamén noutros ámbitos de relación social nos que se moven os nenos empréganse unha gran variedade de estereotipos claramente diferenciados, recibindo multitude de presións para que manifesten un comportamento dacordo cos estereotipos sexuais vixentes no seu contorno socializador.
Afortunadamente, nas sociedades occidentais, progresivamente vanse superando os estereotipos ligados ao sexo, a pesar de que ao alumnado de Educación Infantil lles custe moito desinhibirse e máis dun se enfade cando se lle di que lle gustan as “Winx Club” ou a cor rosa... nooooon, iso é de nenas! Contrarrestar os efectos dos estereotipos sexuais que moitos nenos e nenas teñen, constitúe un importante ámbito de traballo desta etapa educativa que se canaliza dende o eixo transversal da “Educación Sexual” e da “Educación para a Igualdade de Oportunidades entre Ambos Sexos”.
Moi atentos ao blog, xa que si nos portamos requete-ben como lle gusta ao profe, axiña teredes novas das sorpresas que nos agardan ao longo destas semanas na nosa clase...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

RICO, RICO, RIQUÍSIMO!

viernes, 5 de marzo de 2010

Esta semana tivemos unha visita estupenda: unha contacontos. Desta vez viña a contarnos unha historia que, de novo, seguía enraizada cos contidos vinculados coa “Educación para a Saúde” do mesmo xeito ca vez anterior, pero nesta ocasión tratariamos actitudes, valores e normas relacionados coa nutrición, actividade física e prevención da obesidade.
Para disfrutar do fantástico conto que nos traia preparado, antes tocounos traballar un pouquiño, xa que reparteu a cada un de nos unhas imaxes nas que aparecían debuxos de distintos tipos de alimentos: peixe, carne, hamburguesa, doces e pasteis, refrescos con base de cola... A contacontos preguntounos quen tiña cada un dos alimentos que repartira, se nos gustaban, a que sabían, se os comiamos a cotío... logo, tivemos que colorealos. Neste punto temos que recoñecer co resultado obtido na maioría foi un auténtico desastre, algo ao que, tras moito insistir o profe, non está acostumado... sentímolo!
A medida que iamos rematando, fomos pegando nun mural cada un dos alimentos que coloreamos.
No mural aparecía un gran triángulo que representaba a “Pirámide dos Alimentos” e todos xuntos, coas inevitables preguntas que lle formulamos á contacontos, aprendemos a interpretar este gráfico.
Así, na parte superior da pirámide, atópanse os alimentos que debemos comer de forma moi moderada.
Todos pensabamos cos alimentos de máis arriba da pirámide serían os máis importantes ou dalgunha maneira mellores (por iso de atoparse no máis alto), pero o feito de que se atopen máis arriba significa que debemos comer cada día menos de ese alimento: hamburguesa, xeado, doces, refrescos...
Pola contra, na parte intermedia e baixa atópanse os alimentos que debemos consumir na nosa dieta: froita, lácteos, embutido, froitos secos,... sónavos? Siiiii..., pronto descubrimos cos alimentos aconsellables na dieta dunha persoa son os que se atopan no menú do momento da merenda e, deseguido, lle ensinamos á contacontos o panel que diariamente revisamos para ver que nenos e nenas non cumpren o menú establecido para cada día.
Logo, contounos e dramatizounos o conto cuxo relato narraba as aventuras de Brais, un neno que dun día para o outro, guiado polas 3 bruxas malas do bosque, pasou de ser un neno san a un neno gordinflón, un estado físico que lle impedía levar a cabo aquelas actividades que realizaba ata ese momento tales como correr, xogar cos seus compañeiros, saltar...
A través desta historia descubrimos cas relacións entre saúde e alimentación son indiscutibles, pois Brais, comezou a engordar a medida que consumía aqueles alimentos que se atopaban no máis alto da pirámide. Polo tanto, a instauración de hábitos alimenticios sans resulta imprescindible na promoción da saúde e na calidade de vida das persoas.
Sen dúbida, na sociedade actual na que vivimos, a obesidade infantil convértese nun dos trastornos nutricionais máis importantes durante a infancia a pesar de que socialmente, se considere un problema máis grave a delgadez extrema ante a alarma social existente hacia a anorexia. Pois moitas familias seguen asociando erroneamente, o sobrepeso como un síntoma de boa saúde... non credes?
A inxesta de alimentos elaborados a base de graxas saturadas e fariñas refinadas, unido ao feito de que Brais non realizaba ningún tipo de actividade física e unicamente se limitaba a xogar coa videoconsola, repercutía no seu estado de saúde e no seu estilo de vida. Este momento do conto creou polémica, pois a algún de nós costoulle comprender que se pasa moito mellor realizando actividades físicas de maneira regular que levando a cabo actividades sedentarias dese tipo.
Unha das rutinas fundamentais en Educación Infantil a constitúe o momento da merenda a media mañá dada a importancia coa que conta no proceso de autonomía e desenvolvemento persoal e social dos máis pequenos. É por iso polo co noso profe, lle concede cada día a este momento todo o valor e atención que merece como un excepcional recurso ao servizo do proceso de ensinanza-aprendizaxe, sen esquecer, que este momento debe ser considerado polos nenos como unha fonte de placer.
Neste sentido, na nosa aula, cada día alimentarse convértese en algo máis que nun momento no que saciamos a fame de media mañá, pois as relacións interactivas e a adquisición de conceptos, hábitos, destrezas, e actitudes resultan case inevitables.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!