Bienvenido

CU-CÚ, TRAS-TRAS...

viernes, 17 de febrero de 2012

Si, si, si, o antroido xa está aquí! E hoxe, como colofón a unha semana diferente no que levamos a cabo distintas actividades relacionadas co antroido, viñemos ao cole disfrazados... foi xenial!
Como vén sendo habitual, o día de hoxe estivo precedido dunha semana chea de “antroidadas”, pois, para celebrar a chegada do Antroido, un curso máis, o cole dispuxo nos corredores do pavillón norte e sur o “Toribiño”. Que non sabedes quen é?...
O Toribiño é un esquelete que, cada curso visita o noso colexio cun cometido: día a día encárgase de comunicar cal é a consigna establecida, en canto a indumentaria se refire, que debemos traer o próximo día ao colexio. Este curso, o aspecto do Toribiño mudou sustancialmente respecto ao doutros cursos, xa que estaba disfrazado de... bueno, isto non o temos moi claro, mentres que para un ía disfrazado de momia, para outros ía de indio “sen ollo”.
Deste xeito, o luns tocou levar unha flor, o martes unha garavata, o mércores un mandil e o xoves un bigote. Que non vos facedes unha idea de como iamos?... Pois velaí nos tedes!

Ademais de todo isto, seguimos aprendendo novas cousas acerca dos indios a partir dunhas actividades impresas nas que escribimos as palabras INDIO e VAQUEIRO a partir dun modelo e traballamos de xeito máis sistemático algúns dos elementos máis representativos da cultura india como os tótems ou os tipis.


Acaso dubidábadelo?... Por suposto que o martes reservamos un anaquiño de tempo para sentir bolboretas no estómago e “xogar a ser maiores”, xa que iso do amor, está reservado para as mamás, os papás e... tamén para os profes?... Neste día agasallamos cun corazón no que estaba escrito o noso nome a esa persoa da nosa familia que tanto queremos: papás, avós, madriñas e... ás nosas mamás, sodes as máis queridas polos nenos e nenas!
Ademais disto, moi agarradiños da nosa parella de baile, danzamos un par de veces unha canción alusiva ao “Día dos Namorados” e, aínda que ao principio tiñamos unha pouquiña de vergoña, todos e todas acabamos soltándonos a bailar... foi súper-divertido!






















Por outra banda, o xoves asistimos á biblioteca do noso cole onde, nenos e nenas da agrupación "Vai de Roda", explicáronnos algunhas tradicións e costumes da celebración do antroido nas 4 provincias galegas.

Ademais, os nenos e nenas de dita agrupación, agasalláronnos con varias danzas representativas da zona: que colorido tiñan os seus traxes e vaia sombreiros!..., e entre as compoñentes da agrupación, Silvia, a irmá de Sergio.

Finalmente, o colofón final para o antroido deste curso foi a festa de disfraces que se organizou en cada aula, tocaba vir disfrazado do que quixeramos, e converternos, aínda que só fose por un día, no noso súper-heroe ou princesa preferida, había disfraces para todos os gustos: bruxas, pingüíns, abellas, crocodilos, indios...

Para ese día, ademais, a nivel de centro organizouse un recital no que cada clase do cole lle tiña que cantar a outro grupo unha copla alusiva ao antroido. Ao longo da semana, preparamos a canción de “Mi disfraz” no que se conta a historia dun pallaso de circo: memorizamos, mimamos e dramatizamos cada estrofa ata que o venres, antes da rutina da merenda, a cantamos á clase que nos tocou no sorteo do centro.
A que non sabedes con que clase nos tocou o intercambio de cancións? Pois tocounos cos nenos e nenas que tiña o curso pasado o noso profe. Asemade, e como nos pillaron rematando unha das actividades impresas do proxecto dos indios, aproveitamos o momento para darlles a coñecer algunhas das curiosidades aprendidas acerca dos indios.
Nin que dicir ten, os súper-maiores do profe viñan requete-guapísimos con disfraces extra-xeniais!... o certo é que non saberiamos por cal decantarnos... estaban sensacionais, non si?

Ao tratarse dun día diferente, a rutina da merenda tamén resultou especial, e para iso, o profe dispuxo na mesa grande todos os postres de antroido que cada un de nós aportou, había de todo: roscas, freixós, orellas... uuummm, delicious!!!
Sen lugar a dúbidas unha semana repleta de actividades que dado o cúmulo de experiencias vividas serven como alicerce no noso proceso de desenvolvemento integral, contribuindo á comprensión do noso pequeno-gran mundo. Non estades notando que día a día nos estamos facemos máis maiores?... os logros, nalgúns casos, son espectaculares... parabens!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

HEO, HEO, HEO, HEO...

viernes, 10 de febrero de 2012

Papelote xa atopou disfraz, disfrazouse de indio, e da súa man ao longo destas semanas estamos aprendendo algunhas nocións básicas de xeografía e historia: vocabulario, paisaxes, vivendas, pezas de roupa, obxectos, costumes, alimentación... desenvolvendo actitudes de respecto e valoración cara a outras culturas e cara a outros pobos.

Aprendimos que hai moitos anos os indios vivían nas pradarías de América do Norte. Reuníanse varias familias e formaban unha tribo. As súas casas non son como as nosas con tellados e paredes. Son coma tendas de campaña e chámanse tipis.
Os indios cazaban bisontes. Os bisontes son uns animais moi grandes. Coa pel dos bisontes facían a súa roupa e tamén os tipis.
A roupa dos indios era diferente á nosa. Gustáballes adornarse con colares, con plumas na cabeza e pintaban a cara. O xefe era o que máis adornos poñía.
Os indios montaban a cabalo polas grandes pradarías. Algunhas veces enfadábanse cos vaqueiros. Pero axiña facían as paces, eran a amigos e sentaban arredor da fogueira para charlar.
Na terra dos indios non había coches, nin autobuses, nin avións... Para ir dun lado ao outro utilizaban os cabalos, e as canoas para ir pola auga.
Aos indios gustáballes moito danzar e bailar. Facíano arredor da fogueira para pasalo ben e, algunhas veces, para que chegasen as chuvias. Para facer a súa música tocaban os tambores.
Os indios facían unhas esculturas de madeira de moitas cores que se chaman tótems.
Para acadar todos estes coñecementos sobre os indios, realizamos diversas actividades impresas nas que se traballaban todos estes conceptos, e aínda que os resultados seguen sendo ás veces mellorables, moooi mellorables, pouquiño a pouco cada vez nos preocupamos máis en facer o noso traballo cotiá requete-ben.
Asemade, tamén estivemos traballando cuns bits de intelixencia nos que aparecían imaxes vencelladas cos indios, tales como: vaqueiro, águia, bisonte, cabalo, canoa, tótem, pluma, tipi, fogueira... O emprego sistemático destas láminas de observación, serviunos para identificar algúns elementos representativos dos indios, ademais de para recoñecer algúns dos grafemas traballados ao longo do curso.

Siii!!!, a vindeira semana estará repleta de sorpresas. Seguiremos aprendendo novas cousas acerca dos indios e o martes recibiremos a visita de Álex e de Patricia, pero... quen son?
Álex é músico, e por iso leva na súa maleta os seus instrumentos favoritos para acompañar as máis divertidas historias. O profe díxonos que ata ten un que respira e parece estar vivo, é... un acordeón!
Patricia, conta e canta, sabe mil millóns de historias que abofé nos entusiasmarán.
O martes, con Álex e Patricia, faremos unha viaxe fantástica, chea de música e de palabras para a que non precisaremos nin coches, nin barcos, nin avións. Tan só deixar voar a nosa imaxinación. Será moi divertido!
Ah!... E todo isto sen esquecernos por suposto, das sorpresas que viviremos coa celebración do antroido no cole, deixando un anaquiño de tempo para sentir... bolboretas no estómago?... será colosal!, así que seguide moi atentos ao noso blogue...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

LOITEMOS CONTRA A CRUELDADE... DEIXANDO QUE CANTEN AS CORES!

viernes, 3 de febrero de 2012

De xeito especial, ao longo desta semana estivemos traballando aspectos relacionados coa Educación para a Paz, esto non quere dicir, nin moito menos, que este ámbito de traballo o limitemos exclusivamente a esta data, pois ao longo de distintos momentos da xornada escolar, dunha maneira ou doutra, traballamos diversos elementos relacionados con este eixo transversal.
Así, por exemplo, o momento da asemblea posibilita o traballo desta temática no momento en que moi pouquiño a pouco avanzamos na escoita atenta ao resto de compañeiros, a saber respectar a súa opinión cando esta é distinta da propia, e, sobre todo, levantar a man antes de falar, algo que nos está custando levar a cabo. Asemade, tamén traballamos elementos relacionados con esta temática cando a principio de curso establecemos e consensuamos as normas que rexen a vida da aula ou cando o profe nos ensina formas pacíficas e máis aceptadas socialmente para resolver os nosos conflitos diarios; conflitos que forman parte do noso proceso de socialización.
Pois ben, todo isto foi traballado dun xeito máis dirixido e intencional nesta semana na que os nenos e nenas de 3 anos B pedimos a Paz, un concepto do que xa tiñamos algunha idea.
Para iso, unha vez máis, as asembleas matinais convertíronse nun recurso excepcional para chegar ao centro deste concepto que tantas veces escoitamos nos medios de comunicación social.
Día a día fomos traballando sobre a Paz, e para organizar un pouco as nosas ideas, que eran moitas, decidimos facer un bule-bule no encerado, e previa man levantada (esta semana facíase algo indispensable) relacionamos a Paz con accións tales como: “portarse ben”, “facer ben a ficha”, “ir ao parque”, “non estar de florero”...
De todo este torbeliño de ideas, seleccionamos: “alegría”, “amar” e “querer” e pegámolas noutra obra de arte. Neste caso era unha litografía tamén de Pablo Picasso que representaba unha paloma da paz, e que cada clase encheu con palabras vencelladas coa Paz.










Por outra banda, sabedes que esta semana nos convertemos nuns auténticos picassos?... Deste xeito, o profe presentounos unha obra de arte diferente, unha obra de arte na que unicamente se emprega a cor negra, branca e gris. Tratábase do “Guernica” de Pablo Picasso, unha obra coa que o seu autor tentou plasmar as consecuencias e horrores da guerra.
Coñecidos algúns dos detalles máis representativos desta obra, a nivel de centro organizouse unha actividade na que participamos todos os nenos e nenas do cole, dende os máis pequerrechos ata os máis grandes. A actividade consistía en pintar de cores a parte do “Guernica” que lle correspondía a cada clase.
Nós decidimos aportar o noso graniño de area empregando a cor azul, verde, amarela, laranxa e rosa, e un a un, con moito coidado fomos dos primeiros en encher de cores un cadro co que o seu autor intentou transmitir tristeza.











Xa o luns, despois do patio, dirixímonos de xeito organizado ao porche do pavillón sur para xuntarnos co resto de nenos e nenas do cole. Así, ataviados coas nosas coroas e cunha bandeira pola Paz, dispuxémonos a contemplar o resultado final do noso “Guernica” particular, un resultado no que se empregaron mil millóns de cores para loitar contra a crueldade e que podedes contemplar tantas veces como queirades no porche do pavillón sur... quedou sensacional!

E para rematar... todos xuntos cantamos e bailamos a canción do grupo musical 3+2 titulada: “Los niños queremos la Paz” que durante estes días aprendimos na clase e que agora tamén poderemos escoitar tantas veces como queiramos no noso blog.

Si, si, si... o antroido xa está aquí! Para a vindeira semana comezaremos a vivir e a disfrutar o antroido na nosa clase. Papelote xa atopou disfraz, disfrazarase de indio, e con el aprenderemos un pouquiño máis acerca dos indios. Nos tamén temos xa disfraz?...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!