A MELLOR RECEITA... XAROPE DE NUBE!

Sabedes en que estación nos atopamos?... Deste xeito, comezamos a traballar a unidade didáctica cuxo centro de interese é o inverno, e día a día, pouquiño a pouco, imos tendo cada vez máis claro cales son as modificacións que se producen no contorno e na vida das persoas coa chegada desta estación tan fría.
Así, nas asembleas matinais conversamos sobre os aspectos máis representativos da nova estación: o frío, as pezas de vestir necesarias para abrigármonos, os obxectos de uso específico (guantes, gorros, bufandas...), aclimatación dos fogares (mantas, calefactores, estufas...)... e moitísimas cousas máis que nos achegan a esta nova estación.
Indubidablemente, si algo temos claro é que no inverno neva; e que a neve é branca, que está moi fría e é... dura ou branda? bueno, isto último non o temos tan claro...
Asemade, aproveitando a chegada do inverno, conversamos sobre a improtancia de protexerse contra o frío e sobre o traballo que realiza o médico. Para iso, servímonos fundamentalmente do conto da unidade onde Papelote se convirte nun doutor que receita un xarope moooi especial... xarope de nube!
Queredes coñecer a historia do doutor Papelote?... Velaí vai!

“Ese día ía moito frío na rúa e Papelote non quería saír da cama porque estaba moi quentiño. Pero María espertouno lembrándolle que ese día na escola ían celebrar o día dos xoguetes. Como se portara moi ben, esas vacacións de Nadal regaláranlle moitas cousas. Quería levalo todo ao colexio, pero finalmente escolleu o maletín de médico para poder curar aos nenos e nenas que se poñan enfermos.
Ao saír da casa... estaba nevando! María e Papelote entraron na casa e buscaron o necesario para facer unha moneca de neve, quedoulles xenial!
Xusto no momento no que marchaban, a moneca de neve comezou a falar. María decidiu poñerlle de nome Folerpa.
Cando chegaron ao cole, todos os nenos e nenas correron cara á moneca. No recreo todos saíron ao patio a xogar.
De súpeto, María comezou a atoparse mal. Papelote foi rapidamente buscar o seu maletín de médico para escoitar a respiración de María e mirarlle a gorxa cunha lanterna.
O doutor Papelote receitoulle xarope de nube. Para iso, Papelote colleu varios botes de pintura, meteuse na caixa dos papeliños e dixo as palabras máxicas. Desde alí arriba, sen perder un instante, abriu os botes de pintura e botou unha cor sobre cada unha das nubes. Neste momento, comezou a nevar sobre o patio do colexio. Pero non era neve normal, era neve de cores, e cada folerpa tiña un sabor distinto e delicioso. Era o xarope máxico de nube.
Todos os nenos e as nenas do colexio beberon do xarope e sanaron, e o patio do recreo quedou máis bonito ca nunca”.

A partir da lectura do conto, xurdiron varias conclusións, pois xa non queda ningunha dúbida de cales son os motivos polos que sempre que saimos ao patio, temos que abrigarnos.
Xa non só iso, senón que ademais, agora preocupámonos máis que nunca de saír perfectamente ataviados de gorro e bufanda, e é que coidamos que si nos poñemos enfermos como María, o noso médico non nos receitará o xarope tan delicioso do doutor Papelote. O doutor Papelote fixera un gran traballo.

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!