Bienvenido

QUERIDAS FAMILIAS:

viernes, 22 de mayo de 2015

Olaaa, estou moooi feliz porque hoxe, a un mes de rematar o cole, por fin me deixaron facerme cargo da entrada semanal do noso blogue…

Nesta ocasión, non serán os nenos e nenas de 3 ANOS B os que vos conten como foi a semana, non, esta vez, por tratarse dunha entrada un tanto especial, deixáronme que fose eu a encargada de despedirme do blogue, das familias e dos nenos e nenas cos que vivín un curso estupendo repleto de momentos intensos e divertidos, moooi divertidos…

Como… que aínda non sabedes quen son?... Son eu, NUBA, que marcha para a clase doutros nenos e nenas de 3 ANOS, xa que as “SONRISAS Y MANDILONES” do profe J.Ricardo para o vindeiro curso convertiranse nos nenos e nenas de 4 anos e como tales, cambian de mascota, unha amiguiña de NUBA: nin CLEMENTINA, nin LENA, nin TOTE... será MOLI!


Foron moitos os momentos vividos ao longo do curso e resulta grato voltar a vista atrás e lembrarse daqueles nenos que con medo ao tempo que con ilusión atravesaban por fin a porta do cole dos maiores; ese cole polo que tantas veces por diante pasaran coa súa familia...
Xuntos mudamos as bágoas por sorrisos de tenrura e emoción co voso primeiro Halloween-Samaín... terrorificamente divertido!


Xuntos tamén desfrutastes dunha xornada de xogos cooperativos arredor da castaña CATARINA e CATUXA... que mágoa que chovese!


E menuda clase de artistas, que fantástico espectáculo destes coa recreación do CiRcUs de Nadal... aínda moi presente nas conversas cotiás!...


Ah!... e no antroido, viaxamos ata África perfectamente ataviados para a ocasión... unha tribo sensacional!


Agora ben, indubidablemente, se teño que quedarme co que máis me gustou da miña estancia no cole, foi convertirme semanalmente na convidada de cada familia: centros comerciais, o cine e o circo, festas de aniversarios a montón, tardes de parque... ata me levaron visitar a casa de Rosalía de Castro en Padrón!... cantos sitios novos coñecín!...


Ademais, por si todo isto fose pouco, puxéronme máis guapa que nunca confeccionándome diversos complementos: estou feita unha súper-modelo!














Por todo isto, gustaríame dar mil millóns de grazas ás FAMILIAS pola vosa implicación na actividade “NUBA vén á casa” proposta dende comezo de curso, xa que non sempre é doado conciliar a vida laboral cos traballiños que se propoñen dende a nosa aula e dende o cole, -que non son poucos-. Coa vosa guía e supervisión quedou unha estupenda compilación de traballos e fotografías... canta creatividade!...
Estes días ando un pouco triste, amolada; axiña remata o cole e teño que marchar, pero... imos de vacacións e son moitas as sorpresas que nos agardan. Como non podía ser doutro xeito, xuntos, poremos o punto final a este curso, seguide moi atentos ao noso blogue e... contáxiate de diversión!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blogue se alimentará dos vosos comentarios!

3 comentarios:

Profe J.Ricardo dijo...

O contacontos deste venres será:
- MIGUEL: "Negros e Brancos”. (Edit. Xerais)


Unknown dijo...

Que rápido pasou o ano!!! o curso a piques de rematar e os nosos peques xa teñen "casi todos" 4 aniños!!

Foi un ano moi bonito, repleto de sorpresas. Ver como de repente un día escribe xa o seu nome, canta o abecedario, recita poesía de Rosalía de Castro, sabe os planetas, fala de cometas e constelacións como si nada... E así un sinfín de cousas que che alegran os días, sobre todo vendo a capacidade que teñen para aprender e o ben que o pasan no colexio, porque cada día veñen contando as suas aventuras na aula, no patio, en psicomotricidade... pero o que mais gracia me fai é que no momento en que a recollemos á saída do cole xa me di "mami, hoy el profe Ricardo no me dijo muy bonito" (ja, ja, ja...) Faime tanta gracia porque a principios de curso dixome que fixera unha ficha e o profe dixolle: "muy bonito Micaela", e eu dixenlle que moi ben, pero non era porque estivera ben, senon ó revés!!! partimonos de risa!

As cousas mais gratificantes, polo menos para min, no que a actividades ca familia se refire, foron ter a NUBA na casa toda a semana, porque o pasamos pipa! e a ficha de lectura, xunto co préstamo semanal de biblioteca, porque ves como pouquiño a pouquiño se esforzan en mellorar, ainda que a veces lles sexa difícil, pero o importante é que teñan afán de superación.


En fin, que os nosos peques xa se están facendo maiores!!!


Gracias profe J.Ricardo polo esforzo e traballo (que non sería pouco) pero sobre todo polos resultados acadados. Ben feito!!

Arantxa dijo...

Muchísimas gracias profe Ricardo, por enseñarle tanto a los niños y por ser tan paciente con estos pequeñajos. Mi niña quedó encanta con NUBA y contigo encantadísima. Te vuelvo a dar las gracias por todo lo que le enseñaste y lo buen profesor que eres!