Bienvenido

XOGAMOS APRENDENDO E... APRENDEMOS XOGANDO.

viernes, 23 de abril de 2010

Hoxe, venres 23 de abril celebramos o “Día do Libro”, unha data na que se pretende homexanear e valorar a contribución de moitos escritores e escritoras que contribúen, dalgunha maneira, ao progreso social e cultural da nosa sociedade.
Así pois, na asemblea adicamos un tempo a falar dos motivos polos que se celebra este día e descubrimos co “Día do Libro” conmemórase cada 23 de abril por ser este o día no que morrían escritores da talla de Miguel de Cervantes, Garcilaso de la Vega ou William Shakespeare que, aínda que non coñecemos as súas obras, o profe nos contou que escribiron libros para maiores moi moi moi importantes, tan importantes que foron traducidos a diversos idiomas para ca xente poida megullarse e vivir as súas historias.
Tamén conversamos acerca de cales son os nosos contos preferidos decatándonos de todos os que coñecemos. Saíron, dende os contos de sempre, os contos de toda a vida como “Caperucita Roja”, “Los 3 cerditos” ou “El patito feo”, ata outros que ultimamente están acadando unha fama considerable nos máis pequenos entre os que están os contos da Editorial Kalandaka con títulos como “La casa de la mosca fosca”, “Orejas de mariposa” ou “A que sabe a Lúa?” ou mesmo a colección de Pepe Carreira de “Os Bolechas” que nos proporcionaron, no seu momento, un primeiro achegamento a ese mundo no que cada día avanzamos un pouquiño máis: a lecto-escritura.
De todos é coñecido cos contos se convirten en aliados excepcionais nos procesos de ensinanza-aprendizaxe que levamos a cabo na aula, así, ademais de ensinarnos a escoitar e a ver as cousas cos ollos da imaxinación, converténse en poderosos estímulos para o desenvolvemento da creatividade e do pensamento diverxente.
Asemade, os contos tamén nos serven para atoparnos cos problemas éticos fundamentais favorecendo a adquisición dun primeiro código moral ao mesmo tempo que reforzan virtudes e cualidades como o valor da amizade, a humildade, a exaltación da intelixencia e do inxenio...
Non creades que isto foi todo, xa que tras realizar varias actividades impresas co profe nos tiña preparadas acerca dos nosos contos favoritos, de cantar e dramatizar a canción "¡A leer, a leer!" que aprendimos ao longo da semana e do momento da merenda e do patio, participamos nunha selección de xogos populares que, ao longo deste curso, organizaron nos exteriores do centro o Grupo de Traballo integrado por varios mestres e mestras do cole no que, a partir de materiais de desfeito e refugallo, confeccionaron xogos populares para o tempo libre e de lecer do recreo.
Así, tras organizarnos en 3 grupos de 8 nenos e nenas entusiasmados medimos as nosas forzas no “suttheball”, aprendemos a controlar e dominar o noso equilibrio xogando á pata coxa ás “mariolas”, retorcimos o noso corpo no “twister”, probamos o noso inxenio nos “xogos de mesa”, a nosa paciencia e pulso no “pesca peixes” e “encesta” e, incluso algún de nós superou os seus medos nos “zancos”. Ademais destas actividades, e tratándose do “Día do Libro”, tamén había un espazo reservado para a lectura, un espazo afastado da zona dos xogos que nos permitiu disfrutar da selección dos libros da biblioteca que alí se atopaban.

Resultou unha xornada sensacional na que se combinaron dous dos recursos didácticos por excelencia da Educación Infantil; pois se a través da utilización do conto se cumprían os obxectivos antes descritos, a actividade lúdica, ademais de ser divertida, proporciona situacións de pracer e benestar, xenera descubrimentos, desenvolve habilidades, promove aprendizaxes e favorece a socialización entre iguais... de aí que, dada a súa significatividade se convirta tamén nun importante apoio nos procesos de ensinanza-aprendizaxe desta etapa, pois que dúbida cabe cos nenos aprendemos xogando e xogamos aprendendo.
Bueno, todo isto non acaba aquí, xa que como sabedes o 17 de maio celebraremos o “Día das Letras Galegas” adicado este ano a un escritor de Lugo chamado Uxío Novoneyra e para celebralo ademais de participar no “Correlingua 2010” que este curso se levará a cabo no noso concello e no que participarán máis de 2000 alumnos e alumnas de todos os centros do Barbanza elaboraremos, un ano máis, o “Conto Cooperativo”, unha experiencia na co curso pasado vos, as familias, tivestes un peso fundamental na confección de “A festa da primavera”, lembrades?... e que este ano, dado que xa somos maiores intentarémolo nós na clase, así que moi atentos ao blog que axiña teredes novas destas e outras experiencias...
Un saúdo acompañados de lectura e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

XOGAMOS COAS SENSACIÓNS...

viernes, 16 de abril de 2010

Como vén sendo habitual cada mes, esta semana recibimos a visita de Ana unha mestra especialista en Audición e Linguaxe (AL) como Estefanía a de P.E.L.O, pero que, neste caso vén a realizar exercicios específicos de forma individualizada cunha das nosas compañeiras.
Desta vez a súa visita non foi unha máis, xa que nos traia preparadas dúas actividades que TODOS e TODAS levariamos a cabo cando rematáramos de facer o traballo individual impreso que tiñamos comezado cando ela chegou.
Tratábase de dúas actividades nas que traballamos aspectos relacionados coa educación sensorial, algo que conta cun papel fundamental no noso desenvolvemento se temos en conta que interveñen aspectos como a atención, a memoria e a capacidade de observación; procesos todos eles cun peso considerable na adquisición de capacidades, habilidades e competencias que nos permiten obter un coñecemento cada vez máis completo, obxectivo e exhaustivo do contonro físico, natural, social e cultural no que nos atopamos. Ademais, este tipo de estimulación-educación convértese nun aliado excepcional para ir progresando na construcción do noso esquema corporal.
As actividades propostas, ligadas concretamente con aspectos relacionados coa educación visual eran, aparentemente, moi sinxelas e practicamente todos nos participamos en, alomenos, nunha das dúas.
Para levar a cabo a primeira, tiñamos que ter os ollos cerrados, e para non facer “trampas” a profe púxonos un antifaz co que non se vía nada de nada, algo ca máis dun lle supuxo unha situación de “angustia” e medo ante o descoñecido. No desenvolvemento da actividade había que identificar e recoñecer aos nosos compañeiros e compañeiras a través do tacto, unha actividade que precisaba dun total e absoluto silencio para non dar pistas de quen se trataba...
En primeiro lugar tiñamos que recoñecer se o compañeiro que estaba ao noso carón era un neno ou unha nena, e aínda que poida parecer algo sinxelo, a máis dun lle costou identificar o sexo deste.
Como algo anecdótico desta actividade, destacar o medo co que nos tocabamos, non empregabamos toda a man tan só as puntiñas dos nosos dedos, como con medo, e logo non investigabamos todo o corpo, a maioría centrábase na cabeza e non pescudaba noutros rasgos físicos como os da cara que abofé nos axudarían a determinar de que compañeiro se trataba.
A unha das nosas compañeiras, lle gastaron unha broma e, no canto de saír un de nós, saiu nada máis e nada menos que... Con moito medo tocoulle o pelo, os ollos, a nariz e os ombreiros, ata que despois de moito pensalo e tocar dixo a resposta correcta: era... Ana!
Este tipo de actividades ao servir para activar as sensacións táctiles, resultan especialmente interesantes no caso de padecer algún tipo de déficit sensorial.
Na segunda actividade proposta, e de novo cos ollos vendados, tiñamos que colocarlle o rabo ao burro; algo que nos serviu para descubir o complicado que resulta orientarse no espazo cos ollos pechados, incluso un dos nosos compañeiros viviu en primeira persoa como se senten as persoas invidentes ao ter que camiñar sen ver o que se atopaba ao seu redor.
Esta proposta resultou, ao principio máis sinxela ca anterior, xa que logo de pasar varios de nós e colocar o rabo do burro no seu lugar correspondente, a profe complicou un pouquiño máis a actividade colocando o franelograma en distintas posicións: inclinado cara a dereita, cara a esquerda, ao revés... resultaba curioso como todos colocabamos o rabo no lado dereito, na posición correcta no caso de co franelograma estivese posto de maneira axeitada.
Finalmente, e para relaxarnos un pouco e voltar de novo á calma antes de disfrutar do momento da merenda, como despedida desta sesión de traballo, entre todos e todas, na zona da asemblea realizamos unha conversa guiada coa profe na que limos e interpretamos as imaxes que aparecían no conto de “Hansel e Gretel”, e aínda que ás veces séguesenos esquecendo iso de respectar o turno para falar, a profe quedou moi contenta e díxonos co fixeramos estupendamente.
Agora toca portarse moi moi ben para voltar de novo a disfrutar destes xogos que Ana lle deixou ao profe ata a próxima vez que volte facernos outra das súas visitas; agardamos que nos siga tendo en conta nas súas propostas de actividades... mil millóns de grazas Ana, pasámolo chachi-volachi!!!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

ESPERTA NATUREZA!

viernes, 9 de abril de 2010

Despois duns días de vacacións, esta semana voltamos de novo ao cole e, aínda que nos custará coller de novo o ritmo de traballo cotiá, moitos de nós estaba desexando cas clases comezasen de novo e vivir novas experiencias xunto co resto de compañeiros.
Na asemblea matinal do martes, e como non podía ser doutra maneira, quixemos facer partícipe ao profe das nosas vacacións: fomos ao parque, andamos en bicicleta, visitamos a biblioteca municipal... aínda que sen dúbida o gran acontecemento que a maioría de nós viviu foi ir ás barracas da Pascua en Padrón...
non os hai máis festeiros ca nós!
Nembargantes, tamén houbo varios compañeiros que, entusiasmados, lle trouxeron ao profe unha morea de “deberes” para compartir con todos nós na asemblea. Había para todos os gusto, aínda que é un dato moi significativo comprobar como cada mañá son máis os nenos e nenas que deciden invertir un pouco do seu tempo fora da escola para facer as súas letras e os seus números, unha tarefa iniciada por unha nena do grupo e que se está a converter nunha costume para máis dun. Unha proba irrefutable da motivación e interese co que nos enfrontamos cara o aprendizaxe dos contidos relacionados coa lecto-escritura e lóxica-matemática.
Asemade ao longo da semana constatamos entre todos a chegada dunha nova estación do ano, siiiiiiiii... a PRIMAVERA! Un suceso que se convertirá alomenos na seguinte semana no centro de interese no que investigaremos para observar, descubrir e identificar algúns dos cambios máis significativos que trae consigo a chegada desta nova estación tanto no contorno como na vida das persoas avanzando no seu proceso de diferenciación.
Para comezar, o profe propúxonos un torbeliño de ideas no que, previa man levantada, tiñamos que dicir obxectos, elementos, situacións... vinculadas coa primavera. Así saíron: bolboreta, árbore, flores, sol, abella, herba, flores, paxaros, arco da vella, caracois e... flores, porque o que si temos clarísimo é que coa chegada da primavera os campos énchense de flores, mooooooooitas flores... un elemento que xa traballaramos antes das vacacións e que serviu como eixo para confeccionar a portada das actividades impresas que levamos para a casa.
Esta conversa enriqueceuse se cabe todavía máis coa posterior lectura e interpretación da lámina mural desta unidade didáctica na que se podía ver unha paisaxe primaveral con moitos dos elementos que dixeramos no torbeliño de ideas.
Logo de viaxar ao longo do curso a lugares como Kenia, Canadá ou Puerto Rico e coñecer algúns dos seus elementos e tradicións máis representativas, nesta ocasión, e da man da nosa mascota, adentrámonos en Xapón introducíndonos no mundo dos xardíns zen.
Descubrimos que estes xardíns son de dimensións pequenas e están formados por un campo de area que contén grava, rochas e algunhas veces musgo, herbas e outros elementos naturais. Foron creados para contemplalos durante a meditación e neles atópanse os fundamentos principais da arte e cultura xaponesa.
Ademais tamén nesta semana dimos un paseo polo “El País de las Letras” onde nos atopamos a outro dos seus habitantes, a J.
En “El País de las Letras” había un jardín moi grande que sempre estaba cheo de flores, especialmente en primavera.
O encargado de coidar as flores para que estivesen tan bonitas era el Jardinero J; para que non pasen sede, as rega pouco a pouco, e para que non teñan fame, lles da a súa comida favorita: abono.
Grazas á profesión do Señor J aprendemos un pouco máis dos coidados necesarios das plantas. Así, para manter bonito o xardín ten que remover a terra para que esté branda e fresca, pedir ás formigas que deixen tranquilas ás flores e se vaian ao bosque, e coidar de cos mosquitos, as moscas e as cucarachas non as estropeen. Tamén ten que limpar as flores, quitarlles as follas secas e arrancar as malas herbas que crecen entre elas e as deixan sen comida... todas estas, tarefas que contribúen á adquisición de actitudes de coidado e conservación do medio natural.
O profe prometeunos que pronto, moi pronto coñeceremos a un novo habitante deste país que tan rico e froitífero está resultado no noso proceso de lecto-escritura,... as apostas están feitas!
Bueno, creo que faltan mil millóns de cousas por contar de todo o realizado durante esta semana, pero abofé cas informacións estarán cargadas de maior riqueza se as contamos en persoa... non credes?
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
- XA TEMOS 4 PRIMAVERAS -

- ESPERTA... NATUREZA! -


- EL JARDINERO J -


"ADORAD EN ESPÍRITU Y VERDAD"

viernes, 2 de abril de 2010

Tuvimos la suerte de en tus venas caer;
Sentimos en nuestro pulso todo tu tirón.
Ha quedado absorto nuestro corazón,
Comentándolo con el Rosicler.

A pesar de todo los que nos diste a ver,
TÚ eres en todo la última razón.
Son tus pisadas el único son:
Nos captan, nos llegan a entumecer.

Mar zafiro, coral de infinitud;
Cielo en el que nos perdemos sin perderte.
La cáscara te besa y te repasa.

¿Qué diría del misterio de tu CRUZ?
¿Qué de tu barca de tu AMOR y MUERTE?
Pasa entre estas callejas, Jesús, ¡pasa!

D. Luis Romay G. Arias.

Que a Virxe María, “Raíña e Nai garimosa, vida, dozura e esperanza nosa”, como cantamos na Salve, e a quen acompañamos no camiño da súa dor este venres Santo, nos axude a vivir este día con piedade sincera, con coherencia cristiá e con auténtico espírito de penitencia e caridade.