
ENFEITIZADOS POLO ANTIGO EXIPTO...
viernes, 25 de marzo de 2011
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
SOMOS OS MELLORES PORQUE... VOS SODES OS MELLORES!
sábado, 19 de marzo de 2011
Hai bicos para sanar cando nos facemos dano.
Hai bicos porque si, porque alguén che ten cariño.
Tamén se dan bicos sen tocar: por exemplo, bicos de papel nunha carta ou bicos que se sopran e se mandan polo aire.
Non todo o mundo bica coa boca: os esquimós bican co nariz [...]”
Nin un biquiño á forza. Maite Canal Editora.
Pero é que ademais de todos estes bicos, descubrimos grazas á colaboración das nosas familias mil millóns de bicos máis: bicos que saben a chocolate, regaliz e menta -mmm deliciooooosos- ou a limón e pica-pica cando nos portamos mal.
Outros que saben a duzura, tenrura e ledicia. Bicos que son alimento para o corazón e bicos que fan estar... na lúa!
Bicos, bicos e... máis bicos!!! que hoxe, lles queremos regalar aos nosos papás ou a aquelas persoas que nos fan sentir especiais.
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
A MUDIÑA H...
viernes, 11 de marzo de 2011
A mudiña H representa as deficiencias, a súa problemática e aceptación, o rexeitamento de actitudes discriminatorias, a prevención de perigos, a valoración axustada dos factores de risco de accidentes existentes no contorno...
Todos os habitantes do País das Letras sabían que era perigoso camiñar cara a esquerda porque alí atopábanse os temibles xigantes. Os pais e as nais advertían aos seus fillos dos perigos que podían correr senón respectaban esa orde do Rei U e cada vez que saían da casa recordábanlles a dirección cara a onde debían camiñar. Pero ocorreu un día que a pequeniña H estivera xogando cos seus amigos preto dun regato ata que o sol se ocultou tras as montañas. Cando os nenos volveron á casa, fixérono cara ao lado correcto facendo caso dos consellos recibidos dos seus pais antes de saír.
Pero aquel día, á pequeniña H ninguén lle puido lembrar nada, porque os seus pais estaban de viaxe. Así que á hora de retornar á casa, despois de pasar o día pescando no río e divertíndose, empezou a soprar un forte vento e a chover con grande intensidade. Coas présas por refuxiarse non se deu conta e dirixiuse cara as árbores que estaban á esquerda do camiño.
O mago Catapún, que a vira dirixirse cara ao bosque do País dos Xigantes, aproveitou a oportunidade de amolala. Decidiu mandarlle un vento máis forte e frío, que a arrastrou e empuxouna contra unha árbore; deu tal golpe que quedou tendida sobre a herba caéndolle a chuvia enriba. Alí estivo ata que pasou Timbo, o elefante do príncipe E. Ao vela así, colleuna coa súa trompa e con moito coidado colocouna enriba do seu corpo e levouna ao hospital.
Fixeron todo o necesario para curala, pero arrefriárase tanto que non conseguiu recuperar a voz. Non podía dicir nada; quedou mudiña.
Pasaron os días e a mudiña H aburríase por non poder falar nin cantar. Vía que o señor Estudoso debuxaba o corpo de todas as súas compañeiras e a ela nunca a chamaba; enfadouse, púxose triste e, por fin decidiu ir ver aos reis.
Por sinais e con debuxos explicoulles que ela quería ser coma as demais letras e formar parte das palabras. Os reis empezaron a pensar e a pensar, e chamaron ao señor Estudoso para que os axudara a resolver o problema; uns días despois, este díxolles:
- Pode acompañar a algunhas palabras nas que a Familia Real comece a falar, e outras veces podémola colocar no medio, pero só de adorno.
Non sabedes o contenta que se puxo a mudiña H cando lle explicaron a solución...
Unha historia un tanto triste, pero o profe xa nos adiantou que durante as vindeiras semanas veremos á mudiña H moi contenta asistindo á súa primeira festa coa xemelga N -xurdindo así o -NH- .
E cando se xunte coa enfermeira C falará e podrá colocarse en moitas palabras igual que as demais -xurdindo o -CH-.
Este personaxe serviunos de base para seguir traballando de xeito transversal actitudes, valores e normas vencelladas coa Educación Moral e Cívica.
A Educación Moral e Cívica supón educar na convivencia fomentando a solidaridade, a cooperación, a liberdade, a responsabilidade, o respecto e o rexeitamento a todo tipo de discriminación e intolerancia.
Asemade, tamén serviu para lembrar iso que ás veces séguesenos esquecendo: que a lectura e escritura realízase de esquerda a dereita, pola contra, acabaríamos... noooooon, no País dos Xigantes!!!
E queimado o Toribiño, remata o Antroido. Pero esta data cunha incidencia especialmente significativa na nosa aula dado o cúmulo de experiencias vividas, desta vez ademais serviranos para iniciar ao longo deste mes o traballo dun novo sentimiento-emoción: o medo e a vergoña, preparados?...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 1 comentarios
ESTE MAR SI QUE MOLA!
viernes, 4 de marzo de 2011
Desta maneira, a festa do venres estivo precedida dunha semana chea de “antroidadas”, pois, para celebrar a chegada do Antroido, un curso máis, o cole dispuxo nos corredores do pavillón norte e sur o “Toribiño.
O Toribiño é un esquelete que, cada curso visita o cole cun cometido: día a día encárgase de comunicar cal é a consigna establecida, en canto a indumentaria se refire, que debemos levar o próximo día ao colexio.
Desta vez, o Toribiño ordenou: para o luns algo ao pescozo, o martes un zapato de cada cor, o mércores a cara pintada e o xoves algo na cabeza. Podedes facervos unha idea de como iamos: garavatas, sombreiros, collares, viseiras, paxaritas, narices de pallaso, coroas... guapiiiiiiiísimos!
Todas estas consignas establecidas diariamente polo Toribiño, propiciaron un clima ameno e agradable para a adquisición de distintas aprendizaxes, pois, estes días, servíronnos para saber un pouco máis do que iriamos disfrazados: dos pingüíns.
Este ano, o centro de interese para todo o colexio partiu da temática que se está desenvolvendo dende o Equipo de Biblioteca: “O Mar”, así no correrúas houbo de todo e para todos os gustos: cabaliños de mar, buceadores, peixes multicolor, piratas, polbos, mariñeiros e augamares.
Grazas á información en forma de libros e enciclopedias que trouxeron varios dos nosos compañeiros aprendimos algunhas das características dos pingüíns en canto a alimentación, hábitat, modo de vida, tipos e clases...
Descubrimos aspectos tales como que os pingüíns viven no Polo Norte ou na Antártida -lugares onde vai moitíiiiiiiisimo frío- que son ovíparos, -esto quere decir que nacen de ovos, polo tanto non son mamíferos coma o golfiño-, tamén que se alimentan de peixes sendo as femias as encargadas de buscar o alimento mentres os machos quedan a cargo do coidado dos fillos -un dato interesante, non si?-.
Algo que suscitou curiosidade e un interese especial foi coñecer os distintos tipos de pingüíns a través da observación de distintas imaxes: o pingüín de penacho amarelo, o pingüín juanito, o pingüín saltador... axiña nos decatamos que, dadas as características do noso disfrace, iriamos de pingüín emperador que veñen sendo os pingüíns dunha serie de debuxos animados actual: “Madagascar” e da que vimos algúns fragmentos nas nosas visitas semanais á biblioteca do cole.
Toda a información recabada recollímola no encerado a modo de pequeno resumo desta tarefa de investigación que, de maneira amena, levamos a cabo durante estas semanas.
Ademais de todo isto, e para disfrutar ao máximo do correrúas preparamos unhas cancións e unhas retahílas para amenizar o percorrido polas rúas da nosa vila.
Cando por fin chegou o día, o día do desfile, acudimos ao colexio máis simpáticos que nunca, e tras sacar algunha fotografía deste momento que lembraremos durante o resto do curso dado o cúmulo de experiencias vividas, paseamos por todas e cada unha das rúas de Rianxo; algo longo e cansado, si, pero paga a pena observar como cada ano o noso pobo se entrega a este momento converténdose en todo un acontecemento social.
Durante o desfile e acompañados da nosa mascota, a súper-abella Pepa que tamén ía disfrazada de pingüín e de Nelly, o mellor apoio do mundo mundial: cantamos, rimos, saltamos, zapateamos e... OOOOOLAAAAA!!! Deixamos claro á xente que 5 anos B estaba aquí.
Xa de novo na clase, tocaba repoñer forzas e, para iso, o profe dispuxo na mesa grande todos os postres de antroido que cada un de nós aportou, había de todo: roscas, freixós, orellas... ummmmm, estaban deliciosas!!!
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!
Publicado por Profe J.Ricardo 3 comentarios