ABRAPALABRA...

Sabedes que moitos dos ex-alumnos do profe veñen ás veces durante o momento do recreo a visitarnos?... Pois si, moitos dos súper-maiores que tiña o curso pasado o profe aproveitan o momento do recreo, ademais de para facer un montón de cousas (merendar, xogar ao fútbol nas pistas dos maiores, á comba e á goma elástica, acudir á biblioteca...) para facernos pequenas visitas.
A verdade é que durante os primeiros días as caras eran de estupor, de sorpresa e, sobre todo, de nostalxia, cando descubrían que a súa foto no percheiro non estaba, que os archivadores tiñan outros nomes e, o máis sorprendente, que no seu sitio había outro neno ou outra nena.
Xa vos contaramos que, aproveitando que estabamos a celebrar no cole o Samaín, os súper-maiores viñeran a meternos medo, a asustarnos con cara de zombies, uuuuh!!!
Pois ben, nunha destas visitas, a un dos súper-maiores ocorreúselle unha idea e, como a confianza aínda non se perdeu de todo, preguntou: “profe, podo lerlles un conto aos nenos e nenas da túa clase?”... Imaxinamos que os blogueiros fieis ao noso blog -porque sabemos que moitos de vos seguides a visitarnos- coñecedes de sobra de quen se trata, non?...
A ver, que neno dende que comezou no cole dos maiores quería ser, entre outras moitas cousas, conta-contos?... Pero non se trataba dun conta-contos calqueira, senón un “conta-contos con carretilla para levar os libros”... lembrades?...

Siii, é Mauro, o irmán de Froilán, que nun destes últimos recreos nos que non saimos ao patio por mor do frío ou da choiva, sorprendeunos converténdose por "arte de abracadabra" nun conta-contos e leunos o conto de: Os Bolechas xogan ao baloncesto (Edit. A Nosa Terra). Se ben é certo, ao principio custoulle un chisquiño dominar ao público, pero pouco a pouco, e lembrando como o facía o profe, embelesou ata o neno e nena máis fedello... non perdimos detalle!

De todos é coñecido cos contos se convirten en aliados excepcionais nos procesos de ensinanza-aprendizaxe que levamos a cabo na aula, así, ademais de ensinarnos a escoitar e a ver as cousas cos ollos da imaxinación, converténse en poderosos estímulos para o desenvolvemento da creatividade e do pensamento diverxente.
Asemade, os contos tamén nos serven para atoparnos cos problemas éticos fundamentais favorecendo a adquisición dun primeiro código moral ao mesmo tempo que reforzan virtudes e cualidades como o valor da amizade, a humildade, a exaltación da intelixencia e do inxenio...
Ao longo destes meses, foron varios os contos lidos e traballados na clase, servíndonos a súa utilización para crear un clima de diversión e festa que resulta tan grato e estimulador para a aprendizaxe: El cumpleaños de Enrique (Edit. Edelvives), La casa de la mosca fosca (Edit. Kalandraka), Os 3 porquiños (Edit. OQO)…
Mauro, estivestes fenomenal, estamos convencidos de que cando sexas maior, te convertirás nun conta-contos fantástico!

Xa vedes como o noso profe aínda se lembra dos que serán para sempre os seus “angelitos”, burbulliñas de amor, gatiños e agora.... súper-maiores!, desexándolles que todo lles vaia xenial... merecédelo!
Un saúdo acompañados de lectura e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

... DE MARRÓN E AMARELO!

Hoxe vivimos no cole un dos momentos que marcará o curso; celebramos o Magosto, un día precedido dunha serie de actividades que de xeito ameno nos serviron para observar, descubrir e identificar algúns dos cambios e características que se producen no contorno e na vida das persoas coa chegada do outono.
Deste xeito, nas asembleas matinais, incorporamos como unha das rutinas da aula a observación, manipulación e experimentación de froitos típicos do outono nas que as nosas familias puxeron o seu graniño de area.
Nestas cestas que cada mañá traian os nosos compañeiros e compañeiras había distintos froitos desta época do ano; dende os máis representativos como as castañas ou as noces, ata outros menos habituais que moitos de nos apenas coñecíamos, tales como as granadas ou os caquis, estes últimos confundímolos cos tomates.
Ademais, no hall do noso pavillón, os profes organizaron unha exposición de froitos do outono,... quedou sensacional!!

Tamén fixemos varias actividades impresas que nos achegaron ás características máis representativas do outono. Así, elaboramos esta actividade individual na que tiñamos que pintar o tronco da árbore da imaxe con ceras plásticas de cor marrón e estampar o dedo impregnado de témpera de cor marrón e amarela nas follas.

Outra das actividades que levamos a cabo ao longo da semana foi a confección da gorra que lucimos na celebración do Magosto e a elaboración do cucurucho para as castañas. Mirade que requete-guapos estabamos...

No Magosto, quen máis e quen menos participou, -algunhas veces ao seu xeito-, nos xogos populares que se organizaron no recinto do centro coma o “tragacastañas”, “magosto de cores”, “carreiras de sacos” e “atrapa a castaña”,... pasámolo fenomenal!!

Agora ben, non todo resultou estupendo e marabilloso, xa que a pesar de que somos os nenos e nenas máis pequerrechos do cole, coidamos que a próxima vez deberemos comportarnos un chisquiño mellor, participando de forma ordeada nos xogos e cumprindo as normas establecidas polos profes-monitores en cada momento. Non sabemos moi ben se foi debido ao noso estado de nervios ou a que nos atopabamos nun espazo aberto, pero dende logo, en ocasións pareciamos “nenos e nenas de guarde”, e iso, no cole dos maiores... non pode ser!!
Mentres participabamos nos xogos organizados, un cheiro a castaña asada lembrábanos, moi impacientes, que as castañas estaban casi listas e preparadas para comer: uuummm..., estaban deliciosas!!

Xa na clase, lembramos as experiencias vividas no Magosto propiciando descubrimentos, xerando aprendizaxes e contribuíndo á interacción entre iguais e aos procesos de socialización infantil. Pero profe, unha pregunta:... cando facemos a ficha?...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

PROFE,... QUERO SER ARTISTA!

Uf!..., despois de dúas semanas esquecíamonos de contarvos que xa coñecimos a biblioteca do cole... é sensacional!
O pasado luns, asistimos ao “acto de inauguración” que, un curso máis, o “Equipo de Biblioteca” organizou coa proposta de varias actividades nas que nos convertemos nos protagonistas indiscutibles; comezaremos polo principio...
Ao longo deste curso, dende a biblioteca decidiuse traballar o mundo da arte, para iso, intentaremos participar, na medida das nosas posibilidades, nas experiencias e actividades que desenvolven a proposta de traballo titulada: “profe,... quero ser artista!”.
Previamente, nunha das asembleas matinais achegámonos ao mundo da arte cando o profe formulou unha pregunta: a que se adica un pintor?...
Quen máis e quen menos considerouse un “pequeno-gran experto” nisto do mundo da arte e, entre todos, chegamos a varias conclusións: os pintores empregan pinceis e brochas para pintar, os pintores teñen que ter cadros en branco e témperas de cores e, sobre todo, todos e todas sabiamos que hai pintores de cadros e pintores de casas e pintores de paredes e pintores de mil millóns de cousas. (isto último tiñámolo clariiiiisimo)
Pero nós, xunto cos nosos compañeiros e compañeiras de 3 anos A, ao longo deste curso coñeceremos un pouquiño máis o traballo dos pintores de cadros, concretamente, as obras de Kandinsky... soávos? Deste xeito, contribuiremos ao desenvolvemento especial dunha das 8 competencias básicas establecidas pola UNESCO: a competencia cultural e artística.
No acto de inauguración, e antes de entrar na biblioteca do cole, unha parada obrigada: a porta da nosa biblioteca, que se establece como unha chave máxica que nos permite a entrada a un mundo distinto; o mundo da fantasía, da imaxinación e das sorpresas.
Este curso, o mural escollido é a reprodución dunha das obras pictóricas de Joan Miró. Trátase dunha obra postmoderna na que se poden ver elementos representativos das creacións deste artirsta catalán.
Pero profe,... é unha porta ou é un cadro?... As caras de estupor cando o profe abriu a porta si que foron un cadro, e a porta, simplemente... unha auténtica obra de arte!

Xa dentro, o profe explicounos as normas de obrigado cumprimento para todos e todas cada vez que entramos na biblioteca facendo especial fincapé neso que sabedes que tanto nos gusta... falar! Noooon!!, na biblioteca non se pode falar, en voz alta, só se pode falar amodiño, en voz baixiña.
Ademais, na presentación tamén coñecimos outras peculiaridades da nosa biblioteca.
Sabedes que hai que facer se vemos un libro estragado?... Pois deixalo na “Cruz Vermella” para que os profes o arranxen e non se rompa máis.
Sabedes que na biblioteca temos unha Xouba?... Xouba Castelao é a mascota da nosa biblioteca e a encargada de lembrarnos as normas a través de paneis e pictogramas.
Podemos comer ou beber na biblioteca?... Noooon, iso está prohibido!!

Finalmente, e para cerrar este acto de inauguración todos e todas xunto cos nosos compañeiros e compañeiras de 3 anos A e a profe Silvia, con pinceis, témperas de cores e imaxinación, moooita imaxinación, convertímonos en pintores de cadros e pintamos o noso propio cadro que puxemos no corredor de Educación Infantil.
O resultado, aquí o tedes; un mar de ensoño e fantasía porque nós estamos preparados para embarcarnos nunha viaxe polo mar dos libros,... acompañádesnos?

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

A MOCHILA VIAXEIRA...

A partir do martes da próxima semana, introduciremos unha nova rutina que contará cunha periodicidade semanal. Xa están aquí... as “Mochilas Viaxeiras”!!!
A actividade da “Mochila Viaxeira”, está pensada para que, dende a biblioteca escolar, se leve a cabo unha actividade que vos implique, unha vez máis, ás familias, nunha dinámica coa que se pretende unha colaboración na formación de novos lectores.
Así, nesta proposta de traballo contaredes cun papel importante ao servir de guías no correcto uso dos materiais e na aportación persoal ao “Caderno de Viaxe”.
Trátase dunha actividade totalmente voluntaria que consiste en que durante unha semana (de martes a martes) -isto di o profe que é moi importante que o teñades en conta para, deste xeito, non dilatar demasiado a actividade no tempo- cada un de nós, elexido segundo a orde do panel de fichaxe de ausencias e presenzas, levará a “Mochila Viaxeira” para a súa casa. Nela, atópanse o “Caderno de Viaxe” e diferentes materiais educativos relacionados coa lectura.
Durante esa semana na que a “Mochila Viaxeira” permaneza en cada casa, podremos visualizar, manipular, interpretar, ler... os materiais que nela se atopan; ademáis, cada familia deberá consensuar unha temática determinada para plasmala no “Caderno de Viaxe”.
No “Caderno Viaxeiro”, non teremos límite de follas, e as temáticas que se poden abordar son múltiples, así que... imaxinación ao poder!
Entre algunhas posibles ideas: textos de tradición oral (adiviñas, contos, lendas, retahílas, trabalinguas, cancións populares…), cartas, poesías, redaccións, debuxos, impresións e actividades levadas a cabo cos materiais da “Mochila Viaxeira” etc... todas elas servirannos de base para a asemblea matinal de cada martes.
Para que esta proposta de traballo se convirta nunha realidade que repercuta positivamente no noso proceso de ensinanza-aprendizaxe, resulta indispensable que sexamos nós, coa axuda das nosas familias, os encargados de plasmar a temática no “Caderno de Viaxe”. De pouco ou nada serve unha folla estupenda e marabillosa da que pouco ou nada sabemos, debedes facernos partícipes e converternos nos verdadeiros protagonistas da actividade, do contrario a proposta de traballo carece de sentido.
O xoves, na asemblea matinal, había unha mochila da cor da Nube do profe, era de cor azul... celeste! cunhas letras en cor branca, pero... de quen era aquela mochila?. Sería a mochila na que María cada mañá leva a Papelote á escola?, ou a mochila na que o profe trae os seus deberes?... Nooon, era a nosa “Mochila Viaxeira”!

O profe foi sacando un a un os materiais que levaremos para as nosas casas para compartilos coas nosas familias, hai de todo e para todos os gustos...
En pequenos grupos, examinamos os materiais, quedando patente o saber estar que progresivamente imos amosando cada vez que se presentan situacións inesperadas ao longo da xornada escolar... non perdimos detalle!

Deste xeito, os materiais da nosa “Mochila Viaxeira” para este curso serán:

• Os Bolechas van de pesca. Edit. A Nosa Terra.
• Catarina, o Oso e Pedro. Edit. Kalandraka.
• Aves. Biblioteca Educativa Infantil Molino.
• El sueño infantil. Edit. Mens Sana.
• Animals. Mini-conto en inglés.
• Todo sobre caballos y ponis. Colección ¿Qué? ¿Cómo? ¿Por qué?. Edit. Elfos.
• CD de Un País de Cuentos. Los hermanos Grimm. La Bella Durmiente. Los dos hermanos.

Así que xa sabedes: ese conto que tanto nos gusta, ese libro de poemas que contén palabras fermosas, esas imaxes que tanto nos abraian, eses DVD´s que fan bailar ás pedras, unha película de debuxos animados, un libro que aborda aspectos relacionados cos temas que andamos a traballar… viaxarán connosco ata as nosas casas a partir do próximo martes.
LOIS será o primeiro e xa está preparado, e vos?...

Un saúdo “cos brazos abertos como as páxinas dun libro” e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

UNHA ESCOLA ENCANTADA.

Siiii!!!..., por fin chegou o tan ansiado venres, e con el o Samaín, unha festa que noutros sitios lle chaman Halloween…
Pero… que se celebra no Samaín?
A celebración do Samaín en Galicia non é unha moda nova. A súa orixe remóntase miles de anos atrás, arredor do século I a.C.; época na que os celtas celebraban a fin do verán e o comezo da época escura.
Durante a noite do Samaín, os celtas crían que se abría unha porta entre o mundo dos vivos e o dos defuntos. Unha das costumes nesta celebración era a de amontoar e pintar as caveiras dos seus familiares falecidos e deste xeito indicar o camiño a casa ás almas dos familiares e asustar ós inimigos que trataran de atacalos.

Así, e para coñecer un pouquiño máis aspectos vencellados a esta data do calendario, ao longo desta semana levamos a cabo varias actividades cuxo eixo motivador foi o “Samaín”: pintamos arañas para a porta da clase e así darlle un aspecto máis aterrador, o profe leunos contos cuxos personaxes eran pantasmas, bruxas, esqueletes…, tamén realizamos varias actividades impresas nas que coloreamos a Enrique, un dos personaxes dos nosos contos favoritos (“El Cumpleaños de Enrique” (Edit. Edelvives)),

decoramos con témpera e purpurina de cor laranxa cabazas terroríficas… Asemade, e unha vez que xa sabiamos cousas sobre o Samaín, o profe propuxo nunha das asembleas matinais un torbeliño de ideas no que tiñamos que dicir elementos representativos desta celebración: cabazas, pantasmas, castelos encantados, morcegos, Frankenstein… e moitíiiiiisimas cousas máis. Esta actividade serviunos para comprobar que iso de erguer a man para falar, de agardar a quenda e de escoitar con atención ao resto de compañeiros e compañeiras en silencio, aínda nos custa un pouquiño, pero paciencia que o lograremos, estamos convencidos.
Outro día, aproveitamos para meterlle un susto a Karina, a profe de Inglés. O que non sabiamos é que ela tamén nos tiña preparada unha “little surprise” e nun abrir e pechar de ollos converteuse nunha “witch”. It was very fun, thank you teacher!

Por outra banda, e por se todo isto fose pouco, unha vez máis dende o centro pediuse a colaboración das nosas familias para a elaboración das cabazas; había para todos os gustos: dende bruxas, vampiros e pallasos, ata personaxes dos nosos debuxos animados favoritos, e ata unha cabaza moi especial que arrecendía… mil millóns de grazas, familias! Este curso, as cabazas expuxéronse nas fiestras do cole e ao serán, os profes acenderon as velas que levaban dentro e deste xeito o cole parecese que estaba encantado como o castelo no que vivía a pantasma Enrique.
Pero sen lugar a dúbidas unha das actividades máis terrorificamente divertida, foi a elaboración do mural do Samaín. Con témpera e pinceis, pintamos un inmenso castelo en papel continuo. Tratábase dun castelo encantado, no que os seus habitantes eran unhas pantasmas moi especiais,… uuuuuuu, a ver si os coñecedes?
O venres, despois do recreo, puxemos o disfraz de vampiro e nerviosos non, nerviosísimos, agardamos a que os maiores, vestidos de seres monstruosos nos cantaran unha canción moi divertida.
Aínda que ao longo da semana o profe intentou concienciarnos para o que ía acontecer o venres, a máis de un escapóuselle algunha que outra bágoa, pero é que os maiores traian unhas máscaras e unhas cabazas arrepiantes, buf… metían un medo!!!
Tamén recibimos a visita dalgúns dos nenos e nenas que o curso pasado tiña o profe, agora xa convertidos nuns súper-maiores, cantaron connosco a canción de “Truco o trato”. Así, deste xeito foi como os máis pequerrechos do cole vivimos o noso primeiro Samaín, unha semana monstruosa chea de cabazas, morcegos e meeeedo, moitas historias de medo. Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

RAÍÑA POR UN DÍA...

Sabedes que esta semana comezou o cole unha compañeira nova?... O mércores, cando estabamos a levar a cabo as rutinas diarias da asemblea matinal, apareceu, nada máis e nada menos que... unha nova amiguiña que durante este curso compartirá con todos nós e co profe o día a día da nosa aula; as nosas ledicias e decepcións, os nosos éxitos e avances cotiáns, os nosos pequenos-grandes problemas…
Agardamos que pouco a pouco vaia collendo o ritmo da aula e que viva cada día no colexio coma un momento único e irrepetible: Carla… BENVIDA!
- Pero... Carla?... Se Carla xa comezou o cole con nós! -
Aínda que xa estaredes informados, a partir de agora, e para diferenciar ás Carlas que temos na nosa clase, á Carla do equipo de cor verde chamarémoslle Carla Vicente e á que comezou o cole esta semana Carla Seijas,... parécevos?


Ademais desta estupenda sorpresa, esta semana celebramos na clase o primeiro aniversario do curso, tratábase dunha das nosas compañeiras, de Tania, que xa é toda unha súper-maior de 3 anos.
A celebración do aniversario resultou especial, xa que se trataba do primeiro aniversario do curso que vivimos xuntos, así que o profe levou a cabo o ritual que seguiremos na celebración de todos os aniversarios que teñamos ao longo deste curso, moi atentos...
En primeiro lugar, e para que o homenaxeada se sintise unha auténtica cumpreañeira, o profe decorou coa súa “axuda”, unha coroa na que figuraba nun lugar moi visible un gran número 3, os anos que cumpría a nosa cumpreañeira.
Seguidamente, levamos a cabo un dos momentos que, curso tras curso, ten máis significado para nós: o traspaso da foto da cumpreañeira da tarta de 2 anos para a tarta de 3 anos, foi un momento sensacional e co que todos e todas estabamos expectantes, encántanos setirnos súper-maiores!
Deste modo, a cumpreañeira colleu despaciño da tarta de 2 anos a súa foto e pegouna na tarta de 3 anos, decatándonos que na tarta de 2 anos so quedan as fotos de Diego e Lois, os próximos en cumprir anos; así que paciencia...

Despois, cantamos e mimamos a canción de “Tengo 3 años” e a cumpreañeira reparteunos un caramelo masticable... estaban delicioooosos!
Como vedes, as pequenas cousas contan cunha significatividade especial na nosa aula, convertíndose en situacións excepcionais que nos fan cada día sentirnos un pouco máis maiores e axúdannos a entender mellor o noso pequeno-gran mundo.

Siiiii!!!, a vindeira semana celebraremos no cole o Samaín, e aínda que non sabemos moi ben de que se trata, ao longo destes días descubriremos un pouquiño máis que se celebra. Estades preparados para pasar medo?... Nos cremos que... si?
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

OS TOMATES... VERMELLOS OU VERDES?

Sabedes que vivimos mergullados nun mundo cheo de mil millóns de cores?...
Ao longo desta semana estivemos traballando as cores, facendo especial fincapé na cor vermella. Para iso, participamos en diferentes actividades metodolóxicas de aprendizaxe que tiñan como obxectivo tomar conciencia da existencia das cores nos distintos elementos presente no noso contorno cotiá.
Na asemblea matinal, buscamos obxectos da nosa clase de cor vermella, tales como a liña máxica da asemblea, o tellado da casiña, as fotos do equipo vermello…
Tamén buscamos se levabamos algunha prenda de vestir de cor vermella, revisamos o percheiro e axiña nos decatamos que casi todos tiñamos no noso mandilón un botón de cor vermella.
Si, si, ata o de agora todo máis ou menos sinxelo, pero… que cousas son sempre de cor vermella?... Uf!!, aquí tardamos un chisquiño máis en responder, xa que a pregunta era máis complicada do que nos pareceu nun primeiro momento e rapidamente nos dimos conta de que non todo servía.
- A ver, a ver… de cor vermella: si!, os amorodos son de cor vermella.
- Tamén a luz do semáforo, ás veces é de cor vermella.
- Os corazóns e o nariz do pallaso son de cor vermella.
- E o sangue, o sangue tamén é de cor vermella,… puag!

Asemade, as actividades impresas que levamos a cabo xiraron en torno á cor vermella, e no seu proceso de realización empregamos distintos materiais plásticos como ceras, rotuladores, témpera, gomets… de cor vermella. O certo é que os resultados nas actividades individuais resultan cada vez máis espectaculares, cada vez máis de súper-maiores…, unha proba irrefutable de que progresivamente acatamos máis as consignas establecidas na realización da actividade impresa… fantástico!
Para rematar, confeccionamos o noso mural da cor vermella. Para iso, o profe nos entregou un trozo de papel desta cor: papel pinocho, papel celofán, papel charol, airon-fix, cartulina, folio, lana, gomets…

Logo de manipulalo ao xeito sen que rompese, de forma máis ou menos organizada fomos aportando o noso anaco de papel ao mural da cor vermella. Estabamos nerviosos e impacientes por rematar, e máis dun aproveitou para facer das súas... sentímolo profe.

O resultado…, un mural sensacional co que aprendimos a identificar a cor vermella en obxectos da nosa vida cotiá, pero… os tomates son vermellos ou verdes, profe?

Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!