Bienvenido

A MUDIÑA H...

viernes, 11 de marzo de 2011

Convencidos de que un lector non nace, faise, esta semana seguimos avanzando no noso proceso de lecto-escritura en letra minúscula lembrando a historia dun dos habitantes do País das Letras: a mudiña H.
A mudiña H representa as deficiencias, a súa problemática e aceptación, o rexeitamento de actitudes discriminatorias, a prevención de perigos, a valoración axustada dos factores de risco de accidentes existentes no contorno...

Todos os habitantes do País das Letras sabían que era perigoso camiñar cara a esquerda porque alí atopábanse os temibles xigantes. Os pais e as nais advertían aos seus fillos dos perigos que podían correr senón respectaban esa orde do Rei U e cada vez que saían da casa recordábanlles a dirección cara a onde debían camiñar. Pero ocorreu un día que a pequeniña H estivera xogando cos seus amigos preto dun regato ata que o sol se ocultou tras as montañas. Cando os nenos volveron á casa, fixérono cara ao lado correcto facendo caso dos consellos recibidos dos seus pais antes de saír.
Pero aquel día, á pequeniña H ninguén lle puido lembrar nada, porque os seus pais estaban de viaxe. Así que á hora de retornar á casa, despois de pasar o día pescando no río e divertíndose, empezou a soprar un forte vento e a chover con grande intensidade. Coas présas por refuxiarse non se deu conta e dirixiuse cara as árbores que estaban á esquerda do camiño.
O mago Catapún, que a vira dirixirse cara ao bosque do País dos Xigantes, aproveitou a oportunidade de amolala. Decidiu mandarlle un vento máis forte e frío, que a arrastrou e empuxouna contra unha árbore; deu tal golpe que quedou tendida sobre a herba caéndolle a chuvia enriba. Alí estivo ata que pasou Timbo, o elefante do príncipe E. Ao vela así, colleuna coa súa trompa e con moito coidado colocouna enriba do seu corpo e levouna ao hospital.
Fixeron todo o necesario para curala, pero arrefriárase tanto que non conseguiu recuperar a voz. Non podía dicir nada; quedou mudiña.
Pasaron os días e a mudiña H aburríase por non poder falar nin cantar. Vía que o señor Estudoso debuxaba o corpo de todas as súas compañeiras e a ela nunca a chamaba; enfadouse, púxose triste e, por fin decidiu ir ver aos reis.
Por sinais e con debuxos explicoulles que ela quería ser coma as demais letras e formar parte das palabras. Os reis empezaron a pensar e a pensar, e chamaron ao señor Estudoso para que os axudara a resolver o problema; uns días despois, este díxolles:
- Pode acompañar a algunhas palabras nas que a Familia Real comece a falar, e outras veces podémola colocar no medio, pero só de adorno.
Non sabedes o contenta que se puxo a mudiña H cando lle explicaron a solución...
Unha historia un tanto triste, pero o profe xa nos adiantou que durante as vindeiras semanas veremos á mudiña H moi contenta asistindo á súa primeira festa coa xemelga N -xurdindo así o -NH- .

E cando se xunte coa enfermeira C falará e podrá colocarse en moitas palabras igual que as demais -xurdindo o -CH-.

Este personaxe serviunos de base para seguir traballando de xeito transversal actitudes, valores e normas vencelladas coa Educación Moral e Cívica.
A Educación Moral e Cívica supón educar na convivencia fomentando a solidaridade, a cooperación, a liberdade, a responsabilidade, o respecto e o rexeitamento a todo tipo de discriminación e intolerancia.
Asemade, tamén serviu para lembrar iso que ás veces séguesenos esquecendo: que a lectura e escritura realízase de esquerda a dereita, pola contra, acabaríamos... noooooon, no País dos Xigantes!!!
E queimado o Toribiño, remata o Antroido. Pero esta data cunha incidencia especialmente significativa na nosa aula dado o cúmulo de experiencias vividas, desta vez ademais serviranos para iniciar ao longo deste mes o traballo dun novo sentimiento-emoción: o medo e a vergoña, preparados?...
Un saúdo e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

1 comentarios:

Profe J.Ricardo dijo...

Con H escribiremos: hada, helado, hipopótamo, hola y huella...