Bienvenido

VIAXAMOS AO PAÍS DAS LETRAS.

viernes, 8 de octubre de 2010

Ao longo desta semana estivemos lembrando, a partir de diferentes actividades lúdicas, os personaxes dese sensacional país que existiu hai moitísimos anos cando había xigantes e magos, trasnos e fadas, na época na cos animais falaban: o País das Letras.
Todos os habitantes deste curioso lugar vivían nunha cidade rodeada por verdes campos salpicados de alegres flores de cores na que había uns pequenos ríos saltaríns que lles proporcionaban auga fresca para beber e un lugar onde xogar ou refrescarse.
Así pois, da man do Señor Estudoso, ese señor baixiño e simpático, cuberto cun sombreiro e cunhas lentes que lle daban aire de personaxe sabio, o curso pasado coñecimos as historias que lles ocorrían aos seus habitantes.
Os problemas na perruquería do panadeiro P e a tarde na cas xemelgas N e Ñ se perderon no bosque, a importancia no país da señora do silencio para co rei U poida traballar sen ningún problema, como todos os nenos e nenas desexaban ir ao hospital para ser curados co xarope de amorodo, limón ou chocolate que receitaba a doutora T, -uuuummmm- os deliciosos flans que prepara o leiteiro L... e moitas historias que, dado o interese que suscitan, convirten a tarefa de aprender a ler nunha actividade emocionante repleta de intriga, sorpresas e mooooooita fantasía.
Pero sen lugar a dúbidas, unha das historias que máis nos apasionan é a da mudiña H e como quedou sen fala.
Todos os habitantes do País das Letras sabían que era perigoso camiñar cara a esquerda porque alí atopábanse os temibles xigantes (escritura de esquerda a dereita). Os pais e nais advertían aos seus fillos dos perigos que podían correr senón respectaban esa orde do rei U cada vez que saían da casa. Pero ocorreu que un día os pais da pequeniña H estaban de viaxe e ninguén lle puido lembrar nada.
O mago Catapún, ca vira dirixirse cara ao bosque do País dos Xigantes, decidiu mandarlle un vento máis forte e frío ca nunca que fixo que se resfriara e perdese a súa voz para sempre logo de ca doutora T non atopase o xarope ca curase.
Ademais, tamén, o profe, aproveitou estas actividades para presentarnos aquelas letras ás que todavía non lles poñiamos cara, aquelas letras do reino que non coñeciamos; como á periodista K, á señora Z ou á presumida B, que, unha vez que traballemos coas súas historias sabremos un pouquiño máis cal é realmente a súa función dentro do entramado social do País das Letras.
Como? Que non coñecedes aos habitantes do País das Letras?... Pois velaí vai unha presentación de cada unha delas, comezamos por...



As actividades resultáronnos realmente divertidas e dun xeito ameno e desenfadado o profe descubreu gratamente como cada vez nos soltamos máis, incluso, comprobou como aqueles que somos máis reticentes a iso de ler en voz alta comezamos moi timidamente a amosar a nosa motivación cara a lecto-escritura, algo importantísimo pois só deste modo gañaremos confianza e seguridade nas nosas posibilidades; actitudes que nos levarán, consecuentemente, a adquirir este código.


Nembargantes, xa dende que tiñamos 3 anos e, dun xeito moito máis construtivista e significativo para nós, estamos traballando a lecto-escritura en actividades tan cotiás como no fichaxe de ausencias e presenzas de cada mañá, cando o profe nos manda “antes de nada e arriba de todo” poñer o nome nas actividades impresas, modelado en plastilina de grafemas, cando os coordinadores de cada equipo de traballo reparten os libros cada mañá, os rótulos e pictogramas que existen na aula e que axudan a organizar e distribuir o espazo (percheiros, archivadores, recantos...)... e un senfín de recursos que nos axudarán a adquirir rapidez lectora que fará posible que ese linguaxe tan marabilloso que sae dos contos que máis nos gustan, saia tantas veces como queiramos.
Todo isto non acaba aquí, pois a partir da próxima semana, os “Contos Cooperativos” elaborados cando tiñamos 3 (“A festa da primavera”) e 4 anos (“Miñoca e a máquina do tempo”) comezarán a rotar polas nosas casas, ademais tamén retomaremos o préstamo bibliotecario semanal, un préstamo que este curso nos traerá más dunha sorpresa; así que seguide moi atentos ao noso blog…
Un saúdo con sabor a pulpo sanfroilanceiro e non esquezades que... o noso blog se alimentará dos vosos comentarios!

2 comentarios:

Anónimo dijo...

QUE GUAPOS/AS COAS LETRAS!!!!

Anónimo dijo...

"...cuando la lección es divertida será bien aprendida..." así escriben y leen tan reeeeeeequetebien casi los niños de esta clase, y los que no, en breve lo harán....
GRACIAS POR SER MÁS QUE UN PROFE y disfruta de tus macrofiestas sanfroilarianas.